Abstract:
ย่านบางรัก เป็นย่านประวัติศาสตรัย่านหนึ่งในกรุงเทพมหานคร และจากการสำรวจ เบื้องด้นพบว่าพื้นที่มีคุณค่าเพียงพอต่อการอนุรักษ์และพัฒนา จึงทำการศึกษาย่านบางรักโดยกำหนดพื้นที่ ศึกษา 0.175 ตารางกิโลเมตร ชึ๋งเปีนบริเวณที่มีอาคารเก่าและยังคงมีเปแบบการอยู่อาศัยแบบชุมชนเก่า ปรากฎอยู่ หลังจากการศึกษาความสำคัญทางด้านประวัติศาสตร์พบว่า ในอดีตบางรักมีลักษณะเด่นทาง ด้านการค้าขาย และเป็นที่อาศัยของชุมชนต่างชาติ 3 กลุ่ม มีวัฒนธรรมเป็นของตนเองที่สืบเนื่องมาจาก ศาสนา และจากการศึกษา สำรวจและวิเคราะห์สภาพทั่วไปของพื้นที่ศึกษา พบว่าความสำคัญในด้าน ต่างๆในอดีตของพื้นที่ศึกษายังคงอยู่ทั่งทางด้านกายภาพและวัฒนธรรม และมีศักยภาพเพียงพอต่อการ พัฒนาเป็นแหล่งท่องเที่ยว ดังนั้นการกำหนดแนวทางการอนุรักษ์จึงควรจะส่งเสริมการท่องเที่ยวด้วย แต่ เนื่องจากการท่องเที่ยวนั้นได้ส่งผลกระทบต่อกายภาพชุมชน และความเป็นอยู่ของคนในพื้นที่ จึงได้ทำ การศึกษาความพร้อมของพื้นที่ศึกษาด้านการท่องเที่ยว และประเภทของทรัพยากรการท่องเที่ยว ภายหลัง จากการศึกษาพบว่าเปแบบการท่องเที่ยวที่เหมาะสมกับพื้นที่ศึกษา คือการท่องเที่ยวทางวัฒนธรรม จึงได้ ทำการเสนอแนะแนวนโยบายการอนุรักษ์-พัฒนาอย่างยั่งยืน ทั่งทางด้านกายภาพและวัฒนธรรม โดยมี พื้นฐานความคิดมาจาก แนวคิดในการอนุรักษ์สถาปัตยกรรมและชุมชน , การท่องเที่ยวทางวัฒนธรรม และการพัฒนาอย่างยั่งยืน
