การจดทะเบียนเครื่องหมายการค้าในประเทศสมาชิกกลุ่มอาเซียน : ประเทศสิงคโปร์ มาเลเซีย อินโดนีเซีย เวียดนาม และประเทศไทย

Abstract

การวิจัยนี้ฉบับนี้มีวัตถุประสงค์ที่จะแสดงให้เห็นถึงบทบาทที่สำคัญของเครื่องหมายการค้าที่มีต่อการ พัฒนาเศรษฐกิจของบรรดาประเทศสมาชิกกลุ่มอาเซียน โดยมุ่งศึกษาในเชิงเปรยบเทียบถึงกฎหมาย และระเบียบวิธีปฏิบัติในการพิจารณารับจดทะเบียนเครื่องหมายการค้าในประเทศสมาชิกกลุ่มอาเซียนที่มีศักยภาพในการแข่งขันทางเศรษฐกิจการค้าระหว่างประเทศในระดับที่ใกล้เคียงกัน ซึ่งได้แก่ ประเทศสิงคโปร์ มาเลเซีย อินโดนีเซีย เวียดนาม และ ประเทศไทย แต่โดยที่แต่ละประเทศสมาชิกนั้นต่างต้องผูกพันตามพันธกรณีตามความตกลงระหว่างประเทศที่แตกต่างกันไปตามสภาพความเหมาะสม และการดำเนินนโยบายทางเศรษฐกิจการค้า จึงส่งผลให้บรรดากฎหมายและวิธีปฏิบัติ ในการพิจารณารับจดทะเบียนเครื่องหมายการค้าในประเทศเหล่านี้มีความแตกต่างกันออกไปในรายละเอียด ซึ่งย่อมมีผลต่อความเป็นเอกภาพในการให้ความคุ้มครองสิทธิในเครื่องหมายการค้าโดยการจดทะเบียนสำหรับประเทศลมาขิกในกลุ่มอาเซียน จากการศึกษาและวิจัยสภาพปัญหาที่เกิดขึ้นโดยแบ่งออกเป็นประเด็นพิจารณาในเชิงเปรียบเทียบ กฎหมายและวิธีปฏิบัติในการพิจารณาจดทะเบียนเครื่องหมายการค้าของแต่ละประเทศสมาชิกในกลุ่มอาเชียนไต้ผล สรุปว่า แม้กฎหมายและวิธีปฏิบัติเกี่ยวกับการพิจารณารับจดทะเบียนเครื่องหมายการค้าของประเทศสมาชิกกลุ่มอา เชียนจะมีความแตกต่างก้น แต่ก็มีแนวโน้มที่จะเกิดความลอดคล้องก้นได้ภายใต้ความผูกพันตามมาตรฐานระหว่าง ประเทศที่แต่ละประเทศต่างเข้าผูกพันและยังเป็นที่คาดหมายไต้ว่า บรรดาประเทศสมาชิกในกลุ่มอาเชียนจะสามารก พัฒนาและปรับปรุงกฎหมายและวิธีปฏิบัติในการการพิจารณารับจดทะเบียนเครื่องหมายการค้าภายในประเทศสมาขิก เพื่อให้เกิดการพัฒนาทางเศรษฐกิจการค้าระหว่างประเทศสมาชิกในกลุ่มอาเชียนไปในทางที่ดีขึ้นได้ ข้อเสนอแนะที่ได้จากการวิจัยมีดังต่อไปนี้ 1. กำหนดขอบเขตของเครื่องหมายการค้าที่อาจรับจดทะเบียนไต้ให้สอดคล้องกันระหว่างประเทศ สมาชิกในกลุ่มอาเซียน 2. กำหนดให้ในการยื่นคำขอจดทะเบียนเครื่องหมายการค้า ผู้ขอสามารถระบุรายการสินค้าหรีอ บริการเป็นภาษาอังกฤษ หรือภาษาอื่นได้ 3. เร่งจัดให้มีการศึกษาและกำหนดหลักเกณฑ์เกี่ยวกับการจัดตั้งระบบเครื่องหมายการค้าอาเซียนให้ เกิดความชัดเจนเป็นเอกภาพ 4. ปรับปรุงรูปแบบการจดทะเบียนเครื่องหมายการค้าโดยนำระบบการจดทะเบียนทางลื่ออินเตอร์เนท มาใช้ ตลอดจนปรับปรุงความรู้ความเข้าใจของเจ้าหน้าที่ระดับผู้ปฏิบัติงานให้มีมาตรฐานทางความรู้ ภาษา ตลอดจนระดับแนวการทำคำวินินฉัยให้มีความเป็นเอกภาพ เป็นต้น