ความสัมพันธ์ระหว่างความผูกพันกับสัตว์เลี้ยงและความเหงาในวัยรุ่นโดยมีการสนับสนุนทางสังคมด้านอารมณ์เป็นตัวแปรส่งผ่าน

พนิดา จุลมณฑล

dc.contributor.advisor	พรรณระพี สุทธิวรรณ
dc.contributor.advisor	สมโภชน์ เอี่ยมสุภาษิต
dc.contributor.author	พนิดา จุลมณฑล
dc.contributor.other	จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. คณะจิตวิทยา
dc.date.accessioned	2020-11-11T11:48:12Z
dc.date.available	2020-11-11T11:48:12Z
dc.date.issued	2562
dc.identifier.uri	http://cuir.car.chula.ac.th/handle/123456789/69653
dc.description	วิทยานิพนธ์ (ศศ.ม.)--จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2562
dc.description.abstract	การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างความผูกพันกับสัตว์เลี้ยงและความเหงาในวัยรุ่น โดยมีการสนับสนุนทางสังคมด้านอารมณ์จากครอบครัว จากเพื่อนในกลุ่มคนเลี้ยงสัตว์ และจากสัตว์เลี้ยงเป็นตัวแปรส่งผ่าน กลุ่มตัวอย่างเป็นวัยรุ่นที่มีอายุระหว่าง 14- 19 ปี (M = 16.9 ปี, SD = 1.54) ที่มีสัตว์เลี้ยงไม่ต่ำกว่า 6 เดือน อาศัยอยู่ในเขตพื้นที่กรุงเทพมหานครและปริมณฑล จำนวน 140 คน ใช้วิธีการคัดเลือกกลุ่มตัวอย่างแบบตามสะดวก (Convenience sampling) เก็บข้อมูลผ่านแบบสอบถามออนไลน์ วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติวิเคราะห์การถดถอยอย่างง่าย (Simple regression analysis) และวิเคราะห์การทดสอบตัวแปรส่งผ่าน (Mediation Analysis) โดยใช้โปรแกรม Process ผลการวิจัยพบว่า 1. ความผูกพันกับสัตว์เลี้ยงมีความสัมพันธ์ทางลบกับความเหงา ในวัยรุ่น อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (ꞵ = -.182, p = .032) โดยความผูกพันกับสัตว์เลี้ยงสามารถอธิบายความแปรปรวนของความเหงาได้ร้อยละ 3.3 2. การสนับสนุนด้านอารมณ์จากครอบครัว จากเพื่อนในกลุ่มคนเลี้ยงสัตว์ และจากสัตว์เลี้ยงไม่เป็นตัวแปรส่งผ่านของความสัมพันธ์ระหว่างความผูกพันกับสัตว์เลี้ยงกับความเหงาในวัยรุ่น
dc.description.abstractalternative	The purposes of this research study were to examine the mediational roles of different sources of emotional support on the relationship between pet attachment and loneliness among adolescents. Participants were 140 adolescents aged 14-19 years old (M = 16.9 years, SD = 1.54) and had a pet for at least 6 months living in Bangkok and vicinity. The data were collected by online questionnaires, using a convenience sampling technique. The results analyzed by Simple regression analysis and Mediation Analysis were as follows: 1. Pet attachment was a significant predictor of loneliness, at (ꞵ = .182, p = .032) and accounted for 3.3% of the loneliness variance. 2. Emotional support from family, pet community, and pet could not mediate the relationship between pet attachment and loneliness.
dc.language.iso	th
dc.publisher	จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
dc.relation.uri	http://doi.org/10.58837/CHULA.THE.2019.768
dc.rights	จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
dc.subject.classification	Psychology
dc.title	ความสัมพันธ์ระหว่างความผูกพันกับสัตว์เลี้ยงและความเหงาในวัยรุ่นโดยมีการสนับสนุนทางสังคมด้านอารมณ์เป็นตัวแปรส่งผ่าน
dc.title.alternative	The Relationship between Pet Attachment and Loneliness among adolescents:The Mediating Role of Emotional support
dc.type	Thesis
dc.degree.name	ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต
dc.degree.level	ปริญญาโท
dc.degree.discipline	จิตวิทยา
dc.degree.grantor	จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
dc.subject.keyword	ความผูกพันกับสัตว์เลี้ยง
dc.subject.keyword	ความเหงา
dc.subject.keyword	การสนับสนุนทางสังคมด้านอารมณ์
dc.subject.keyword	วัยรุ่น
dc.subject.keyword	Pet Attachment
dc.subject.keyword	Loneliness
dc.subject.keyword	Emotional support
dc.subject.keyword	adolescent
dc.identifier.DOI	10.58837/CHULA.THE.2019.768