สมรรถนะและการพัฒนาบุคลากรสายงานทรัพยากรบุคคลในยุค Digital HR ของพนักงานรัฐวิสาหกิจแห่งหนึ่ง

พัณณิน อินทรภักดี

dc.contributor.advisor	ปกรณ์ ศิริประกอบ
dc.contributor.author	พัณณิน อินทรภักดี
dc.contributor.other	จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. คณะรัฐศาสตร์
dc.date.accessioned	2020-11-11T14:06:25Z
dc.date.available	2020-11-11T14:06:25Z
dc.date.issued	2562
dc.identifier.uri	http://cuir.car.chula.ac.th/handle/123456789/70455
dc.description	สารนิพนธ์ (รป.ม.)--จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2562
dc.description.abstract	การศึกษาวิจัยเรื่อง “สมรรถนะและการพัฒนาบุคลากรสายงานทรัพยากรบุคคลในยุค Digital HR ของพนักงานรัฐวิสาหกิจแห่งหนึ่ง” เป็นการวิจัยแบบผสมผสาน ประกอบด้วยการวิจัยเชิงปริมาณโดยใช้แบบสอบถามในการศึกษาระดับสมรรถนะด้านดิจิทัลในปัจจุบัน และระดับสมรรถนะที่คาดหวังในการทำงานยุค Digital HR และการวิจัยเชิงคุณภาพโดยใช้สัมภาษณ์แบบกึ่งโครงสร้าง ในการศึกษาแนวทางการพัฒนาบุคลากรสายงานทรัพยากรบุคคลที่เหมาะสม ซึ่งเป็นการขอความเห็นจากผู้เชี่ยวชาญสายงานทรัพยากรบุคคล โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาระดับสมรรถนะด้านดิจิทัลของบุคลากรสายงานทรัพยากรบุคคลในปัจจุบัน ศึกษาช่องว่างของสมรรถนะด้านดิจิทัลของบุคลากรสายงานทรัพยากรบุคคลในปัจจุบันกับระดับของสมรรถนะที่คาดหวังเพื่อรองรับการทำงานในยุค Digital HR และเสนอแนะแนวทางในการพัฒนาสมรรถนะของบุคลากรสายงานทรัพยากรบุคคล เพื่อเตรียมพร้อมรองรับการทำงานในยุค Digital HR ผลการศึกษาพบว่า ระดับสมรรถนะด้านดิจิทัลของบุคลากรสายงานทรัพยากรบุคคลในปัจจุบันอยู่ในระดับปานกลาง และระดับสมรรถนะที่คาดหวังด้านดิจิทัลอยู่ในระดับสูง ดังนั้นจากความแตกต่างของสมรรถนะในแต่ละด้าน จึงต้องมีการนำวิธีที่เหมาะสมมาปรับใช้เพื่อพัฒนาบุคลากร โดยมีสมรรถนะด้านดิจิทัลที่เหมาะสมในการนำมาใช้พัฒนาบุคลากรสายงานทรัพยากรบุคคลด้านความรู้ คือ เทคนิคการใช้เทคโนโลยีดิจิทัลสนับสนุนการปฏิบัติงานตามบทบาทหน้าที่ สมรรถนะด้านทักษะ คือ การประยุกต์ใช้เครื่องมือดิจิทัลเพื่อการทำงาน และสมรรถนะด้านคุณลักษณะ คือ พัฒนาตนเองอย่างต่อเนื่อง
dc.description.abstractalternative	“A Study of Competency and Human Resource Development in Digital HR Era of a State Enterprise Employee’’ is mixed method research consisting of quantitative research and qualitative research. The former uses a questionnaire about current competency and required competency for HR in digital age. The latter applies a semi-structured interview to examining practical methods for human resource development by people in the area of expertise. The objective of this research is to consider personnel’s digital competence at present, contrast it with desired digital competence for human resource development as well as suggest development methods for human resource development in digital HR era. This research demonstrates that current personnel’s competence is in intermediate level, however the personnel’s required competence is in high level. Competency gap, therefore, is composed of knowledge, skill and attribute. In order to improve personnel’s digital performance, the organization has to provide appropriate methods, namely 1) Knowledge: applying digital technology to job responsibilities 2) Skill: applying digital equipment to work for skill competency and 3) Attribute: continuously developing yourself.
dc.language.iso	th
dc.publisher	จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
dc.relation.uri	http://doi.org/10.58837/CHULA.IS.2019.252
dc.rights	จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
dc.subject	การบริหารงานบุคคล
dc.subject	การพัฒนาบุคลากร
dc.subject	Personnel management
dc.subject.classification	Business
dc.title	สมรรถนะและการพัฒนาบุคลากรสายงานทรัพยากรบุคคลในยุค Digital HR ของพนักงานรัฐวิสาหกิจแห่งหนึ่ง
dc.title.alternative	Competency and human resource development in the digital HR era of a state enterprise employee
dc.type	Independent Study
dc.degree.name	รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต
dc.degree.level	ปริญญาโท
dc.degree.discipline	รัฐประศาสนศาสตร์
dc.degree.grantor	จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
dc.email.advisor	Prakorn.S@Chula.ac.th
dc.subject.keyword	สมรรถนะ
dc.subject.keyword	ทรัพยากรบุคคล
dc.subject.keyword	Digital HR
dc.subject.keyword	พัฒนาบุคลากร
dc.subject.keyword	สมรรถนะด้านดิจิทัล
dc.subject.keyword	Competency
dc.subject.keyword	Human Resource
dc.subject.keyword	Digital HR
dc.subject.keyword	Human Resource Development
dc.subject.keyword	Digital Competence
dc.identifier.DOI	10.58837/CHULA.IS.2019.252