การศึกษาความคิดเห็นของผู้บริหารและครูเกี่ยวกับความพร้อม เพื่อการประกันคุณภาพและรับรองมาตรฐานคุณภาพการศึกษา ของโรงเรียนเอกชน ประเภทนอกระบบโรงเรียน

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความคิดเห็นของผู้บริหารและครูเกี่ยวกับความพร้อมเพื่อการประกันคุณภาพและรับรองมาตรฐานคุณภาพการศึกษาชองโรงเรียนเอกชน ประเภทนอกระบบโรงเรียน ที่เปิดสอนหลักสูตรวิชาชีพระยะสั้นและเพื่อเปรียบเทียบความคิดระหว่างผู้บริหารและครู โรงเรียนเอกชน ประเภทนอกระบบโรงเรียน ที่เปิดสอนหลักสูตรวิชาชีพระยะสั้นเกี่ยวกับความพร้อมในปัจจัย 7 ด้าน ได้แก่ ด้านปรัชญาและเป้าหมายของโรงเรียน ด้านหลักสูตรและกระบวนการเรียนการสอน ด้านบุคลากร ด้านทรัพยากรเพื่อการเรียนการสอน ด้านการจัดการ การบริหาร ด้านกิจการนักเรียน / นักศึกษา และด้านสัมฤทธิ์ผลของผู้เรียน กลุ่มประชากรที่ใช้ในการวิจัย คือ ผู้บริหารและครูโรงเรียนเอกชน ประเภทนอกระบบโรงเรียน ที่เปิดสอนหลักสูตรวิชาชีพระยะสั้น ทั้งส่วนกลางและส่วนภูมิภาค จำนวน 250 คน แยกเป็นผู้บริหารโรงเรียน 125 คน และครู 125 กน จากจำนวนโรงเรียน 125 โรงเรียน เครื่องมือที่ใช้เก็บรวบรวมข้อมูลเป็นแบบสอบถามที่ผู้วิจัยสร้างขึ้น จำนวน 250 ชุด ได้กลับคืน จำนวน 250 ชุดคิดเป็นร้อยละ 100 วิเคราะห์ข้อมูลโดยการหาค่าร้อยละค่ามัชฌิมเลขคณิต และค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานเปรียบเทียบระหว่างกลุ่ม โดยใช้ค่า t – test ผลการวิลัยพบว่า 1. ผู้บริหารและครูโรงเรียนเอกชนประเภทนอกระบบโรงเรียน ที่เปิดสอนหลักสูตรวิชาชีพระยะสั้น มีความคิดเห็นเกี่ยวกับความพร้อมเพื่อการประกันคุณภาพและรับรองมาตรฐานคุณภาพการศึกษา จากปัจจัยทั้ง 7 ด้าน แต่ละด้านโดยเฉลี่ยอยู่ในระดับพร้อมมาก โดยเรียงลำดับจากมากไปหาน้อย ได้แก่ ด้านบุคลากร ด้านหลักสูตรและกระบวนการเรียนการสอน ด้านกิจการนักเรียน/นักศึกษา ด้านปรัชญาและเป้าหมายของโรงเรียน ด้านสัมฤทธิ์ผลของผู้เรียน ด้านทรัพยากรเพื่อการเรียนการสอน และด้านการจัดการ การบริหาร ตามลำดับ 2. เปรียบเทียบความคิดเห็นของผู้บริหารและครู ที่มีต่อความพร้อมเพื่อการประกันคุณภาพและรับรองมาตรฐานคุณภาพการศึกษา พบว่า ปัจจัยด้านปรัชญาและเป้าหมายของโรงเรียน มีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ส่วนปัจจัยด้านหลักสูตรและกระบวนการเรียนการสอน ปัจจัยด้านบุคลากร ปัจจัยด้านทรัพยากรเพื่อการเรียนการสอน ปัจจัยด้านการจัดการ การบริหาร ปัจจัยด้านกิจการนักเรียน / นักคึกษา และปัจจัยด้านสัมฤทธิ์ผลของผู้เรียน มีความแตกต่างกันอย่างไม่มีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05