การเปรียบเทียบความรู้สึกภาคภูมิใจในตนเองของนักเรียน ในระดับชั้นมัธยมศึกษาตอนปลายในโรงเรียนแบบสหศึกษา และชายล้วนหรือหญิงล้วน สังกัดกรมสามัญศึกษา กระทรวงศึกษาธิการ ในเขตกรุงเทพมหานคร

Abstract

การวิจัยครั้งนี้เป็นการศึกษาถึงความรู้สึกภาคภูมิใจในตนเองและหาถึงปัจจัยต่างๆ ที่มีความสัมพันธ์กับความรู้สึกภาคภูมิใจในตนเองของนักเรียนในระดับชั้นมัธยมศึกษาตอนปลายของรัฐบาล ในโรงเรียนแบบ สหศึกษาชายล้วนและหญิงล้วน ในเขตกรุงเทพมหานคร จำนวน 913 คน โดยใช้รูปแบบการวิจัยเชิงเปรียบเทียบ ณ.จุดเวลาใดเวลาหนึ่ง (Crossectional Analytic study) วัดผลโดยใช้มาตรวัดความรู้สึกภาคภูมิใจในตนเองของ Cooper smith ฉบับที่ใช้กับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษา (Self-Esteem Inventory: CSEI) ผลการศึกษาพบว่า ระดับคะแนนความรู้สึกภาคภูมิใจในตนเองของนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาในโรงเรียนแบบต่างๆ ไม่มีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ จากการศึกษาหาปัจจัยที่มีผลต่อระดับความรู้สึกภาคภูมิใจในตนเองของนักเรียนใน โรงเรียนแบบต่างๆ โดยวิธี Regression Analysis พบว่าปัจจัยที่มีผลเพิ่มระดับความรู้สึกภาคภูมิใจในตนเองของนักเรียนมัธยมศึกษาตอนปลายในโรงเรียนแบบสหศึกษา คือ คะแนน เฉลี่ยสะสมที่อยู่ระหว่าง 3.00 - 3.49 และ คะแนนเฉลี่ยสะสมที่อยู่ระหว่าง 2.00 - 2.49 ส่วน ปัจจัยที่ลดระดับความ รู้สึกภาคภูมิใจในตนเองคือ การขาดความพึงพอใจในรูปร่างหน้าตา ปัจจุบัน, ระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 และ บิดาที่ประกอบอาชีพอิสระ เช่น แพทย์ วิศวกร สถาป นิก โดยมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 ปัจจัยที่มีผลเพิ่มระดับความรู้สึกภาคภูมิใจในตนเองของนักเรียนมัธยม ศึกษาตอนปลายในโรงเรียน แบบหญิงล้วน คือ รายได้เฉลี่ยต่อเดือนของบิดาที่มากกว่า 20,000 บาทขึ้นไป และสถานภาพสมรสของบิดามารดาที่อยู่ด้วยกัน ส่วนปัจจัยที่ลดระดับความรู้สึกภาคภูมิใจในตน เองคือ การขาดความพึงพอใจในรูปร่างหน้าตาปัจจุบัน และการรับรู้การมีโรคประจำตัว โดยมีนัยสำคัญ ทางสถิติที่ระดับ 0.05 ปัจจัยที่มีผลเพิ่มระดับความรู้สึกภาคภูมิใจในตนเองของนักเรียนมัธยมศึกษาตอนปลายในโรงเรียนแบบชายล้วน คือ โรงเรียนสวนกุหลาบวิทยาลัย ส่วนปัจจัยที่ลดระดับความรู้สึกภาคภูมิใจในตนเองคือ การขาดความพึงพอใจในรูปร่างหน้าตาปัจจุบัน , รายไค้เฉลี่ยต่อเดือนของบิดาที่อยู่ระหว่าง 5,000 - 9,999 บาท และ มารดาที่ประกอบอาชีพเอกชน เช่น ธนาคาร-ห้างร้าน โดยมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05