Abstract:
การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อทดสอบผลของสารโพลีแซคคาไรด์ที่สกัดจากส่วนวุ้นของ ว่านหางจระเข้ต่อการเพิ่มจำนวนเซลล์สร้างเส้นใยของเนื้อเยื่อในโพรงฟันของมนุษย์และการแสดง ออกของอาfเอ็นเอนำรหัสของยีนเดนทีนเมทรกซ์โปรทีน1 (DMP1 ) ซึ่งเป็นโปรตีนที่พบในเซลล์สร้าง เนื้อฟันและเซลล์ที่มีลักษณะคล้ายเซลล์สร้างเนื้อฟัน การศึกษาในครั้งนี้เป็นการศึกษาในห้องปฏิบัติการ โดยเชลล์ถูกทดสอบด้วยสารโพลีแซคคาไรด์ที่ความเข้มข้น 0 0.25 0.5 า 2 และ 4 มิลลิกรัมต่อมิลลิลิตรในอาหารเลี้ยงเซลล์ชนิด ดี เอ็ม อี เอ็ม ที่ปราศจากซีรัม เป็นเวลา 24 ชั่วโมง วัด จำนวนเซลล์ด้วยเทคนิค เอ็ม ที ที และวิเคราะห์ผลการศึกษาของทุกกลุ่มตัวอย่างโดยใช้สถิติการ ทดสอบชนิดไม่ใช่พาราเมตรก วิเคราะห์ความแปรปรวนแบบแจกแจงทางเดียวชนิด Kruskal-Wallis ที่ระดับความเชื่อมั่นร้อยละ 95 จากนั้น'ใช้โพลีแซคคา1ไรด์ที่ค'วามเข้มข้น 0 0.25 0.5 และ 1 มิลลิกรัม ต่อมิลลิลิตรซึ่งพบว่าเป็นความเข้มข้นที่ไม่เป็นพิษต่อเซลล์มาทดสอบกับเชลล์เพื่อศึกษาการแสดง ออก ของอาร์เอ็นเอนำรหัสยีน DMP1 ด้วยเทคนิค อาร์ ที - พี ชี อาร์และวิเคราะห์ความเข้มของแถบ การแสดงออกของยีน และนำข้อมูลที่ได้นำไปวิเคราะห์ด้วยสถิติทดสอบแบบที (one sample t-test) ผลการศึกษาพบว่าสารโพลีแซคคาไรด์ที่ลกัดจากส่วนวุ้นของว่านหางจระเข้ที่ความเข้มข้น0.25 0.5 1 เพิ่มจำนวนเซลล์สร้างเล้นใยของเนื้อเยื่อในโพรงฟันแต่ไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติเมื่อเปรียบเทียบกับกลุ่มควบคุม (p>0.05) แต่ที่ความเข้มข้น 0.5 มิลลิกรัมต่อ มิลลิลิตร เพิ่มการแสดงออกของอาร์เอ็นเอนำรหัสของยีน DMP1 2.76 เท่า อย่างมีนัยสำคัญทาง สถิติ เมื่อเปรียบเทียบกับกลุ่มควบคุม (p<0.05) ดังนั้นสารโพลีแซคคาไรด์ที่สกัดจากส่วนวุ้นของ ว่านหางจระเข้ที่ความเข้มข้น 0.5 มิลลิกรัมต่อมิลลิลิตร อาจส่งเสรีมการเปลี่ยนแปลงของเซลล์สร้างเส้นใยไปเป็นเซลล์ที่มีลักษณะคล้ายเชลล์สร้างเนื้อฟันได้
