Abstract:
การวิจัยครั้งนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อวิเคราะห์เนื้อหา ผู้เขียน และแหล่งอ้างอิงของบทความในวารสารวิชาการสาขาวัฒนธรรม พ.ศ. ๒๕๒๒-๒๕๒๙ มีสมมติฐานในการวิจัย ๓ ข้อ คือ ๑) วารสารสาขาวัฒนธรรมที่นำมาวิเคราะห์เนื้อหา เสนอเนื้อหาในหัวข้อเกี่ยวกับขนบประเพณีมากที่สุด ๒) ผู้เขียนบทความส่วนใหญ่ เป็นผู้ทรงคุณวุฒิ ๓) แหล่งอ้างอิงของบทความส่วนใหญ่ เป็นแหล่งข้อมูลปฐมภูมิ สำหรับประชากรในการวิจัย คือบทความจำนวน ๑๙๕๑ บทความในวารสารวัฒนธรรมไทย วารสารเมืองโบราณ และวารสารศิลปวัฒนธรรม ผลการวิจัยพบว่า วารสารวัฒนธรรมไทย เสนอเนื้อหาเกี่ยวกับขนบประเพณีมากที่สุด ซึ่งสอดคล้อง กับสมมติฐานข้อ ๑ รองลงมาคือพัฒนาการทางวัฒนธรรมและศิลปะ น้อยที่สุดคือ การสร้างวัฒนธรรม วารสารเมืองโบราณเสนอเนื้อหาเกี่ยวกับศิลปะมากที่สุด รองลงมาคือ ประวัติศาสตร์และโบราณคดี น้อยที่สุด คือประวัติของวัฒนธรรมและการสร้างวัฒนธรรม วารสารศิลปวัฒนธรรมเสนอเนื้อหาเกี่ยวกับประวัติศาสตร์ และโบราณคดีมากที่สุด รองลงมาคือ ภาษาและวรรณคดี และศิลปะ น้อยที่สุดคือจิตวิทยา เมื่อจำแนกเนื้อหาของบทความตามปีที่พิมพ์ พบว่า พ.ศ. ๒๕๒๒-๒๕๒๔ มีเนื้อหาศิลปะมากที่สุด พ .ศ .๒๕๒๕- ๒๕๒๘ มีเนื้อหาประวัติศาสตร์และโบราณคดีมากที่สุด พ.ศ. ๒๕๒๙ มีเนื้อหาพัฒนาการทางวัฒธรรมมากที่สุด ผู้เขียน บทความส่วนใหญ่ เป็นผู้ทรงคุณวุฒิซึ่งสอดคล้องกับสมมติฐานข้อ ๒ โดยมีการศึกษาตั้งแต่ปริญญาตรีจนถึง ปริญญาเอก ส่วนตำแหน่งหน้าที่การงานเป็นอาจารย์ ข้าราชการ นักวิจัย นักเขียนและบรรณาธิการ ผู้ปฏิบัติงานด้านวัฒนธรรมและอาชีพอื่น ๆ นอกจากนี้แล้วแหล่งอ้างอิงส่วนใหญ่เป็นแหล่งข้อมูลทุติยภูมิ ซึ่งไม่สอดคล้องกับสมมติฐานข้อ ๓ เนื่องจากมีการอ้างถึงหนังสือมากที่สุด รองลงมาคือบทความวารสาร น้อยที่สุดคือ รายงานการขุดค้นทางโบราณคดี
