การนำประสบการณ์จากการเรียนกลุ่มการงานและพื้นฐานอาชีพไปใช้ในชีวิตประจำวันของผู้สำเร็จการศึกษาระดับประถมศึกษา ที่ไม่ศึกษาต่อจังหวัดนครราชสีมา

Abstract

วัตถุประสงค์ของการวิจัย การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ดังต่อไปนี้ 1. เพื่อศึกษาการนำประสบการณ์จากการเรียนกลุ่มการงานและพื้นฐานอาชีพ ไปใช้ในชีวิตประจำวันของผู้สำเร็จการศึกษาระดับประถมศึกษา ปีการศึกษา 2526 และ 2527 ที่ไม่ศึกษาต่อ จังหวัดนครราชสีมา 2. เพื่อเปรียบเทียบการนำประสบการณ์จากการเรียนกลุ่มการงานและพื้นฐานอาชีพของผู้สำเร็จการศึกษาระดับประถมศึกษา ปีการศึกษา 2526 และ 2527 ระหว่างเพศชายกับเพศหญิง วิธีดำเนินการวิจัย ตัวอย่างประชากรคือผู้สำเร็จการศึกษาระดับประถมศึกษา ปีการศึกษา 2526 และ 2527 ที่ไม่ศึกษาต่อ จากโรงเรียนสังกัดสำนักงานการประถมศึกษาจังหวัดนครราชสีมา จำนวน 240 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยคือแบบสัมภาษณ์ผู้สำเร็จการศึกษาระดับประถมศึกษาที่ไม่ศึกษาต่อ ซึ่งผู้วิจัยสร้างขึ้นโดยผ่านการตรวจสอบจากผู้ทรงคุณวุฒิ จำนวน 6 ท่าน ผู้วิจัยเก็บรวบรวมข้อมูลโดยการสัมภาษณ์ผู้สำเร็จการศึกษาระดับประถมศึกษาที่ไม่ศึกษาต่อ แล้วนำมาหาค่าร้อยละ มัชฌิมเลขคณิต ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และทดสอบค่าซี เพื่อให้ทราบความแตกต่างระหว่างการนำประสบการณ์จากการเรียนกลุ่มการงานและพื้นฐานอาชีพไปใช้ในชีวิตประจำวันระหว่างเพศชายกับเพศหญิง ผลการวิจัย ผลการวิเคราะห์ข้อมูลปรากฎว่า โดยเฉลี่ยแล้วผู้สำเร็จการศึกษาระดับประถมศึกษาที่ไม่ศึกษาต่อ นำประสบการณ์จากการเรียนกลุ่มการงานและพื้นฐานอาชีพไปใช้ในชีวิตประจำวันอยู่ในระดับน้อย แต่เมื่อพิจารณาแยกตามลักษณะงานแล้วพบว่า ผู้สำเร็จการศึกษาระดับประถมศึกษาที่ไม่ศึกษาต่อนำประสบการณ์จากการ เรียนกลุ่มการงานและพื้นฐานอาชีพด้านงานบ้านไปใช้ในชีวิตประจำวันอยู่ในระดับปานกลาง ส่วนงานเกษตรกับงานประดิษฐ์และงานช่างอยู่ในระดับน้อย โดยสรุปแล้ว การนำประสบการณ์จากการเรียนกลุ่มการงานและพื้นฐานอาชีพไปใช้ในชีวิตประจำวันของผู้สำเร็จการศึกษาระดับประถมศึกษาที่ไม่ศึกษาต่อระหว่างเพศชายกับเพศหญิงแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 แต่เมื่อแยกพิจารณาตามลักษณะงานแล้ว พบว่า ผู้สำเร็จการศึกษาระดับประถมศึกษาระหว่างเพศชายกับเพศหญิง นำประสบการณ์จากการเรียนกลุ่มการงานและพื้นฐานอาชีพด้านงานบ้านไปใช้แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 ส่วนการนำประสบการณ์จากการเรียนกลุ่มการงานและพื้นฐานอาชีพด้านงานประดิษฐ์และงานช่างไปใช้ในชีวิตประจำวันแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 05 แต่การนำประสบการณ์จากการเรียนกลุ่มการงานและพื้นฐานอาชีพด้านงานเกษตรไปใช้ในชีวิตประจำวันไม่แตกต่างกัน โดยเฉลี่ยแล้วผู้สำเร็จการศึกษาระดับประถมศึกษาที่ไม่ศึกษาต่อ ได้รับความรู้เกี่ยวกับกลุ่มการงานและพื้นฐานอาชีพจากโรงเรียนมากที่สุด รองลงมาได้รับความรู้มาจากบ้านและเรียนรู้ด้วยตนเอง ตามลำดับ นอกจากนี้ยังพบว่า ผู้สำเร็จการศึกษาระดับประถมศึกษาที่ไม่ศึกษาต่อ ส่วนใหญ่อยากเรียนการตัดเย็บเสื้อผ้า การเลี้ยงสัตว์ ซ่อมแซมเครื่องยนต์ไฟฟ้า และเสริมสวย เพราะต้องการจะนำความรู้ไปประกอบอาชีพหรือหารายได้พิเศษให้เป็นประโยชน์กับตนเองและสมาชิกในครอบครัว แต่เนื้อหาวิชาดังกล่าวกลับไม่ได้เรียนมาเลย