Abstract:
ในการพัฒนาเศรษฐกิจของประเทศนั้นกำลังคนถือว่าเป็นปัจจัยที่สำคัญมากอย่างหนึ่งด้วยเหตุนี้จะเห็นว่าในระยะ ๗-๘ ปีมานี้ประเทศไทยได้ตระหนักถึงความสำคัญของการพัฒนากำลังระดับต่างๆ เพื่อให้สอดคล้องกับการขยายตัวทางเศรษฐกิจของประเทศในทุกสาขา ฉนั้นในแผนพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติทั้งฉบับที่สอง (๒๕๑๐ – ๒๕๑๔) และฉบับที่สาม (๒๕๑๕ – ๒๕๑๙) จึงได้มีบทที่ว่าด้วยการพัฒนากำลังคนโดยเฉพาะเพื่อกำหนดนโยบาย เป้าหมาย อุปสงค์ และอุปทานกำลังคนให้เป็นไปตามความต้องการของการพัฒนาเศรษฐกิจ การศึกษาและวิจัยเรื่องนี้ผู้เขียนได้วิเคราะห์ให้เห็นถึงสถานการณ์กำลังคนในประเทศไทยก่อนที่จะมีแผนพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคม ฉบับที่สองและในระหว่างระยะเวลาแผนพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมฉบับที่สองโดยชี้ให้เห็นถึงผลของการพัฒนาเศรษฐกิจที่ล่าช้าอันเกิดจากการที่กำลังคนในประเทศส่วนใหญ่หรือประมาณร้อยละ ๘๐ เป็นกำลังคนระดับต่ำ มีการศึกษาน้อยขาดการฝึกอบรมและมีประสิทธิภาพในการผลิตหรือผลิตภาพต่ำและในการวิจัยนี้ได้กล่าวถึงความจำเป็นในการพัฒนากำลังคนระดับกลางในประเทศไทยและความบกพร่องของการอาชีวศึกษาซึ่งมีบทบาทอันสำคัญในการผลิตกำลังคนระดับกลางที่ดำเนินการอยู่ในขณะนั้นนอกจากนี้ผู้เขียนได้วิเคราะห์ถึงผลในทางเศรษฐกิจของโครงการเงินกู้เพื่อพัฒนาอาชีวศึกษา (พ.ศ. ๒๕๑๐ – ๒๕๑๔) ซึ่งเป็นโครงการหนึ่งที่มุ่งทางด้านการพัฒนากำลังคนระดับกลางของประเทศ ผลของการวิจัยพบว่าโครงการเงินกู้เพื่อพัฒนาอาชีวศึกษา (พ.ศ. ๒๕๑๐ – ๒๕๑๔) นี้เป็นโครงการพัฒนาการเศรษฐกิจที่ดีโครงการหนึ่ง มีผลประโยชน์ที่ได้รับ (Benefits) ในทางเศรษฐกิจสูงกว่าต้นทุน (Costs) ของโครงการหรือมีอัตราส่วนผลประโยชน์กับต้นทุน (Benefit – Cost Ratio) ค่อนข้างสูงอย่างไรก็ตามผลของการดำเนินงานของโครงการยังมีความล่าช้าอยู่มากทำให้ไม่สามารถผลิตกำลังคนระดับกลางสนองความต้องการทางเศรษฐกิจในระยะของแผนพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมฉบับที่สองได้เท่าที่ควร
