Abstract:
การวิจัยนี้เป็นการศึกษาประสิทธิภาพในการกำจัดสีของเรซินแลกเปลี่ยนไอออนชนิดควอร์เทอร์ไนซ์ครอสส์ลิงเซลลูโลสที่ทำจากซังข้าวโพด เปลือกถั่วเหลืองหรือก้านดอกทานตะวัน การทดลองจะเปรีบเทียบประสิทธิภาพของวัตถุทั้งสามชนิดที่ไม่ได้ผ่านการปรับสภาพ และวัสดุที่ผ่านการปรับสภาพด้วยสารควอร์เทอร์ไนซ์และสารสร้างครอสส์ลิงก์ และศึกษาลักษณะทางกายภาพ ค่าไอโซเทอมการดูดติดสี และโครงสร้างของวัสดุ โดยทำการทดลองกับสี 2 ชนิด คือ สีไดเรกท์ (Best Direct Black B, Sirius Blue และ Sirius Rubine KZBL) และสีแอคทีฟ (Remazol Black B, Remazol Brilliand Blue R และ Remazol Brilliant Redd 3BS) โดยใช้น้ำเสียสังเคราะห์ที่ความเข้มข้น 50 70 90 150 และ 200 มิลลิกรัมต่อลิตร โดยวิธีจาร์เทสต์ ผลการทดลองพบว่า ซังข้าวโพด เปลือกถั่วเหลืองและก้านดอกทานตะวันที่ไม่ผ่านการปรับสภาพ มีประสิทธิภาพในการกำจัดสีต่ำกว่า ควอร์เทอร์ไนซ์ครอสส์ลิงก์ เซลลูโลสที่ทำจากวัสดุชนิดเดียวกัน โดยสิทธิภาพของวัสดุทั้ง 3 ชนิดที่ไม่ผ่านการปรับสภาพจะมีประสิทธิภาพในการกำจัดสีไดเรกท์และสารแอคทีฟต่ำกว่า 23.35% และ 16.91% ตามลำดับ ในขณะที่ควอร์เทอร์ไนซ์ครอสส์ลิงก์ที่ทำจากทั้งสามวัสดุมีประสิทธิภาพในการกำจัดสีไดเรกท์คือสี Sirius Blue KCFN, Sirius Rubine KZBL และ Best Direct Black B 58.62-100%, 64.27-100% และ30.74-79.97% ตามลำดับ ส่วนสีรีแอคทีฟมีประสิทธิภาพ 97.31 – 100% ความสามารถสูงสุดในการดูดติดผิวเฉลี่ยหาโดยใช้ไอโซเทอมการดูดติวผิวแบบแลงมัวร์ ของ Q-R ซังข้าวโพด Q-R เปลือกถั่วเหลือง และ Q-R ก้านดอกทานตะวันกับสีไดเรกท์มีค่าเฉลี่ย 697,222 และ 268 มิลลิกรัม/กรัม ตามลำดับ สำหรับสารแอคทีฟมีค่าเฉลี่ย 1120,661 และ 789 มิลลิกรัม/กรัม ตามลำดับ
