การศึกษาการใช้โปรแกรมการให้ความรู้ทางสุขภาพจิตต่อการรับรู้ความสามารถในการดูแลเด็กของผู้ดูแลผู้ป่วยจิตเวชเด็กที่มีพฤติกรรมก้าวร้าว โรงพยาบาลยุวประสาทไวทโยปถัมภ์

อภิชาติ วังตระกูล

การศึกษาการใช้โปรแกรมการให้ความรู้ทางสุขภาพจิตต่อการรับรู้ความสามารถในการดูแลเด็กของผู้ดูแลผู้ป่วยจิตเวชเด็กที่มีพฤติกรรมก้าวร้าว โรงพยาบาลยุวประสาทไวทโยปถัมภ์

dc.contributor.advisor	จินตนา ยูนิพันธุ์
dc.contributor.author	อภิชาติ วังตระกูล
dc.date.accessioned	2021-06-25T02:28:10Z
dc.date.available	2021-06-25T02:28:10Z
dc.date.issued	2549
dc.identifier.uri	http://cuir.car.chula.ac.th/handle/123456789/74112
dc.description	สารนิพนธ์ (พย.ม.) -- จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2549	en_US
dc.description.abstract	การศึกษาครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์ เพื่อเปรียบเทียบการรับรู้ความสามารถในการดูแลเด็กของผู้ดูแลผู้ป่วยจิตเวชเด็กที่มีพฤติกรรมก้าวร้าว ก่อนและหลังการใช้โปรแกรมการให้ความรู้ทางสุขภาพจิต ตัวอย่างคือ ผู้ดูแลผู้ป่วยจิตเวชเด็กที่มีพฤติกรรมก้าวร้าว กลุ่มที่มารับบริการที่แผนกผู้ป่วยนอก ของโรงพยาบาลยุวประสาทไวยโยปถัมภ์ จังหวัดสมุทรปราการ ที่ได้รับการวินิจฉัยจากแพทย์ว่า เป็นผู้ป่วยที่มีพฤติกรรมก้าวร้าว อายุระหว่าง 6 - 9 ปี จำนวน 21 คน เครื่องมือที่ใช้ในการศึกษา คือ คู่มือการใช้โปรแกรมการให้ความรู้ทางสุขภาพจิต ตามแนวคิดสุขภาพจิตศึกษาของ Anderson (1980) ที่มีรูปแบบการให้ความรู้ ร่วมกับแนวคิดทฤษฎีการพัฒนากลุ่มของ Marram (1978) และแบบประเมินการรับรู้ความสามารถของตนเองตามแนวคิดทฤษฎีการรับรู้ความสามารถของตนเองของ Bandura (1977) การตรวจสอบความตรงตามเนื้อหา โดยผู้ทรงคุณวุฒิ และหาค่าความเที่ยงของแบบวัดทั้งสอง เท่ากับ .94 และ .89 ตามลำดับ วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติทดสอบที (t-test) ผลการศึกษาที่สำคัญมีดังนี้ การรับรู้ความสามารถในการดูแลของผู้ดูแลผู้ป่วยจิตเวชเด็กที่มีพฤติกรรมก้าวร้าว หลังจากการใช้โปรแกรมการให้ความรู้ทางสุขภาพจิต เพิ่มขึ้น อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 05
dc.description.abstractalternative	The purpose of the study was to compare child care self - efficacy of caregiver before and after using psychoeducation program. Subject of this study were twenty - one of caregivers of aggressive children with mental health problem at out-patients aged 6-9 years old of Yuwaprasartwaithayopathum hospital in Samutprakan province. The instrument of the study were the manual of psychoeducation program developed by using the theory of Anderson (1980) and theory of group process of Marram (1978) and The child care self- efficacy of caregiver that developed by the theory of self - efficacy Bandura (1977). The reliability was tested by Cronbach Alpha of the scale was .94 and .89. Data analysis was done by using descriptive statistics and paired t-test. The major finding was as follows: The perceived child care self- efficacy of caregivers after received the psychoeducation program was significantly higher than before the program (p <0.05).
dc.language.iso	th	en_US
dc.publisher	จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย	en_US
dc.relation.uri	http://doi.org/10.14457/CU.the.2006.2124
dc.rights	จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย	en_US
dc.subject	ผู้ป่วยเด็กโรคจิต -- การดูแล	en_US
dc.subject	ผู้ดูแล -- ไทย	en_US
dc.subject	ความสามารถในตนเอง -- ไทย	en_US
dc.subject	Mentally ill children -- Care	en_US
dc.subject	Caregivers -- Thailand	en_US
dc.subject	Self-efficacy -- Thailand	en_US
dc.title	การศึกษาการใช้โปรแกรมการให้ความรู้ทางสุขภาพจิตต่อการรับรู้ความสามารถในการดูแลเด็กของผู้ดูแลผู้ป่วยจิตเวชเด็กที่มีพฤติกรรมก้าวร้าว โรงพยาบาลยุวประสาทไวทโยปถัมภ์	en_US
dc.title.alternative	A study of using psychoeducation program on caregiver's child care self-efficacy in aggressive children with mental health problems, Yuwaprasartwithayopathum Hospital	en_US
dc.type	Independent Study	en_US
dc.degree.name	พยาบาลศาสตรมหาบัณฑิต	en_US
dc.degree.level	ปริญญาโท	en_US
dc.degree.discipline	การพยาบาลสุขภาพจิตและจิตเวช	en_US
dc.degree.grantor	จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย	en_US
dc.email.advisor	Jintana.Y@Chula.ac.th
dc.identifier.DOI	10.14457/CU.the.2006.2124