Abstract:
การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อเปรียบเทียบพฤติกรรมก้าวร้าวของเด็กปัญญาอ่อน ก่อนและหลังการพยาบาลที่เน้นสิ่งแวดล้อมบำบัด กลุ่มตัวอย่างคือเด็กปัญญาอ่อนอายุ 3-6 ปี รับบริการที่หอผู้ป่วยเด็กเล็ก 2 สถาบันราชานุกูล ที่มีพฤติกรรมก้าวร้าว จำนวน 20 คน เครื่องมือที่ใช้ในการศึกษา คือคู่มือการพยาบาลที่เน้นสิ่งแวดล้อมบำบัดในเด็กปัญญาอ่อนที่มีพฤติกรรมก้าวร้าวและแบบประเมินพฤติกรรมก้าวร้าว ซึ่งได้ตรวจสอบความตรงตามเนื้อหาโดยผู้ทรงคุณวุฒิ 5 ท่าน ค่าความเที่ยงของแบบประเมินพฤติกรรมเท่ากับ .87 สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล คือ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และสถิติทดสอบที (Paired t-test) ผลการศึกษาที่สำคัญ สรุปได้ดังนี้ พฤติกรรมก้าวร้าวของเด็กปัญญาอ่อน ลดลงหลังได้รับการพยาบาลที่เน้นสิ่งแวดล้อมบำบัดอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05
