การศึกษาการใช้โปรแกรมการพยาบาลแบบองค์รวมต่อภาวะซึมเศร้าของผู้ป่วยโรคซึมเศร้าวัยสูงอายุ อำเภอเมือง จังหวัดสมุทรสงคราม

Abstract

การศึกษาโครงการศึกษาอิสระเป็นแบบรายบุคคลวัดผลก่อนและหลัง ครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อเปรียบเทียบภาวะซึมเศร้าของผู้ป่วยโรคซึมเศร้าวัยสูงอายุ ก่อนและหลังการเข้ารับโปรแกรมการพยาบาลแบบองค์รวม กลุ่มตัวอย่างคือ ผู้ป่วยโรคซึมเศร้าวัยสูงอายุ ซึ่งได้รับการคัดเลือกตามเกณฑ์คุณสมบัติ อาศัยในเขตอำเภอเมือง จังหวัดสมุทรสงคราม เครื่องมือที่ใช้ในการศึกษา ประกอบด้วย โปรแกรมการพยาบาลแบบองค์รวม แบบวัดภาวะซึมเศร้าของผู้สุงอายุไทย TGDS ของกลุ่มฟื้นฟูสมรรถภาพสมองของไทย (2537) เครื่องมือกำกับการศึกษา คือ แบบวัดความรู้สึกมีค่าในตนเองของ Rosenberg โดยเครื่องมือทั้ง 3 ชุดได้ผ่านการตรวจสอบความตรงของเนี้อหาจากผู้ทรงคุณวุฒิทางด้านการพยาบาลสุขภาพจิตและจิตเภท จำนวน 3 คน เครื่องมือ 2 ชุดหลังทดสอบค่าความเที่ยงโดยคูเดอร์ – ริชาร์ดสัน (Kuder – Richardson Reliability) เท่ากับ.88 และสัมประสิทธิ์แอลฟาของครอนบาค ( Cronbach’s Alpha Coefficent )ได้ค่าความเที่ยงเท่ากับ.84 สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูลได้แก่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานและสถิติทดสอบค่าที ( Paired t-test) ผลการศึกษาที่สำคัญ สรุปได้ดังนี้ ภาวะวึมเศร้าของผู้ป่วยโรคซึมเศร้าวัยสูงอายุหลังการได้รับโปรแกรมการพยาบาลแบบองค์รวมน้อยกว่ากว่าได้รับโปรแกรมการพยาบาลแบบองค์รวม อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05