การศึกษาการใช้โปรแกรมการให้คำปรึกษาครอบครัวต่อภาวะซึมเศร้าในผู้ป่วยโรคซึมเศร้าวัยสูงอายุในอำเภออัมพวา จังหวัดสมุทรสงคราม

Abstract

การศึกษานี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อเปรียบเทียมระดับภาวะซึมเศร้าของผู้ป่วยโรคซึมเศร้าวัยสูงอายุก่อนและหลังการใช้โปรแกรมการให้คำปรึกษาครอบครัว เป็นการศึกษาแบบกลุ่มเดียว วัดก่อนและหลัง (The one group pretest posttest design ) กลุ่มตัวอย่าง คือ ผู้ป่วยโรคซึมเศร้าวัยสูงอายุที่อาศัยอยู่ในชุมชน อำเภออัมพวา จังหวัดสมุทรสงคราม จำนวน 20 คน เครื่องมือที่ใช้ในการศึกษาคือโปรแกรมการให้คำปรึกษาครอบครัว แบบประเมินภาวะซึมเศร้าในผู้สูงอายุไทย และแบบวัดสัมพันธภาพในครอบครัว ซึ่งผ่านการตรวจความตรงทางเนื้อหาจากผู้ทรงคุณวุฒิ จำนวน 3 ท่าน ค่าความเที่ยงของแบบประเมินภาวะซึมเศร้าในผู้สูงอายุไทย วิเคราะห์หาความสอดคล้องภายในด้วยวีธี Kuder – Richardson – 20 เท่ากับ .88 และค่าความเที่ยงของแบบวัดสัมพันธภาพในครอบครัววิเคราะห์โดยใช้สัมประสิทธิ์อัลฟาคอนบาร์ค (Chronbach’s Alpha coefficient) ได้ค่าความเที่ยงเท่ากับ.85 วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงพรรณนาและสถิติทดสอบที (paired t-test) ผลการศึกษาที่สำคัญ สรุปได้ดังนี้ คะแนนเฉลี่ยของภาวะซึมเศร้าในผู้ป่วยโรคซึมเศร้าวัยสูงอายุ หลังได้รับโปรแกรมการให้คำปรึกษาครอบครัวลดลงกว่าก่อนได้รับโปรแกรมการให้คำปรึกษาครอบครัว อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05

The purpose of this study was to compare the depression of older patients with depressive disorder before and after attending the family counseling program. The study design was one group pretest desigh. A sample of 20 older patients with depression living in the community at Amphawa district, Samutsongkram province participated the family counseling program. The program was validated by 3 profestional experts. The reliability of Thai Geriatric Depression Scale using Kuder- Richardson 20 scale was .88 and the family relationship scale using Chronbach’s Alpha Coefficient was.85. Data were analyzed by descriptive statistics and paired t-test. The finding was that the depression level of older patient’s after attending the family counseling program was significantly decreased at the .05 level.