การศึกษาการให้สุขภาพจิตศึกษาครอบครัว ต่อความสามารถในการดำเนินชีวิตประจำวันของผู้ป่วยจิตเภทในชุมชน โรงพยาบาลสวนผึ้ง จังหวัดราชบุรี

Abstract

การศึกษาครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อเปรียบเทียบความสามารถในการดำเนินชีวิตประจำวันของผู้ป่วยจิตเภทในชุมชน ก่อนและหลังการให้สุขภาพจิตศึกษาครอบครัว กลุ่มตัวอย่างคือ ผู้ป่วยจิตเภทในชุมชน โรงพยาบาลสวนผึ้ง จังหวัดราชบุรี จำนวน 20 ราย เครื่องมือที่ใช้ในการศึกษา คือ การให้สุขภาพจิตศึกษาครอครัว ซึ่งผู้ศึกษาปรับมาจากการให้สุขภาพจิตศึกษาครอบครัว ของ สุภาภรณ์ ทองดารา (2545)และผ่านการตรวจความตรงเชิงเนื้อหาโดยผู้ทรงคุณวุฒิจำนวน 3 ท่าน เก็บรวบรวมข้อมูลโดยใช้แบบประเมินการปฏิบัติกิจวัตรประจำวันและกิจกรรมทางสังคมที่บ้านของผู้ป่วยจิตเภท โดยการสัมภาษณ์ผู้ป่วยจิตเภทและสมาชิกในครอบครัว มีค่าความเที่ยง Cronbach’s Alpha เท่ากับ .86 วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงบรรยาย ได้แก่ การแจกแจงความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ยและส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และเปรียบเทียบความแตกต่างของการปฏิบัติกิจวัตรประจำวันและกิจกรรมทางสังคมของผู้ป่วยจิตเภทหลังดำเนินโครงการ โดยใช้สถิติทดสอบที( paired t-test) ผลการศึกษาพบว่า ความสามารถในการดำเนินชีวิตประจำวันของผู้ป่วยจิตเภทในชุมชนหลังการให้สุขภาพจิตศึกษาครอบครัว สูงกว่าก่อนได้รับการให้สุขภาพจิตศึกษาครอบครัว อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05