การศึกษาการใช้โปรแกรมการจัดการกับความโกรธและพฤติกรรมก้าวร้าวในผู้ป่วยจิตเภท โรงพยาบาลจิตเวชนครสวรรค์ราชนครินทร์

Abstract

การศึกษาอิสระครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของการแสดงความโกรธ และพฤติกรรมก้าวร้าวในผู้ป่วยจิตเภท ก่อนและหลังได้รับโปรแกรมการจัดการกับความโกรธและพฤติกรรมก้าวร้าว กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการศึกษา คือ ผู้ป่วยจิตเภทมีประวัติพฤติกรรมก้าวร้าว เข้ารับการรักษาแผนกผู้ป่วยใน จำนวน 20 ราย คัดเลือกแบบเจาะจงตามคุณสมบัติที่กำหนดไว้ เครื่องมือที่ใช้ในการศึกษาคือ โปรแกรมการจัดการกับความโกรธและพฤติกรรมก้าวร้าว ซึ่งพัฒนามาจากการศึกษาของ หทัยรัตน์ ดิษฐอั๊ง (2550) และสุธัญญา ทุทน (2551) ซึ่งใช้แนวคิดการจัดการกับความโกรธของ Novaco (1975) และกลยุทธการป้องกับการเกิดพฤติกรรมก้าวร้าวตามแนวคิดของ Hamolia (2005) แบบประเมินพฤติกรรมก้าวร้าว และแบบวัดการแสดงความโกรธ โดยตรวจความตรงเชิงเนื้อหาจากผู้ทรงคุณวุฒิ 3 ท่าน แบบประเมินพฤติกรรมก้าวร้าวมีค่าความเที่ยง โดยสูตรคูเดอร์ริชาร์ดสัน (KR-20) เท่ากับ .83 และแบบวัดการแสดงความโกรธ มีค่าความเที่ยง สัมประสิทธิ์อัลฟาของครอนบาค เท่ากับ .87 สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าเฉลี่ยและส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และสถิติทดสอบที (Dependent t-test ) ผลการศึกษาที่สำคัญ สรุปได้ดังนี้ การแสดงความโกรธและพฤติกรรมก้าวร้าวของผู้ป่วยจิตเภท หลังได้รับโปรแกรมการจัดการกับความโกรธและพฤติกรรมก้าวร้าว น้อยกว่าก่อนได้รับโปรแกรมการจัดการกับความโกรธและพฤติกรรมก้าวร้าวอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ.05