การทดสอบความคงที่ของเสียงพูดสำหรับกลุ่มผู้ป่วยเด็กสมองพิการที่มีการพูดแบบดิสอาร์เทรีย

Abstract

โครงงานนี้มุ่งพัฒนาการทดสอบความคงที่ของเสียงสำหรับกลุ่มผู้ป่วยเด็กสมองพิการที่มีการพูดแบบ ดิสอาร์เทรีย เพื่อนำไปช่วยทำนายอัตรารู้จำเสียงพูดของเด็กสมองพิการ คลังข้อมูลเสียงพูดประกอบด้วยเสียงพูด 68 คำ บันทึกจากกลุ่มเด็กปกติ 4 คน และกลุ่มเด็กสมองพิการ 8 คน จำนวน 5 รอบ ถูกนำมาใช้ในการคำนวณหาค่าความคงที่ของเสียงพูด (SCS) สำหรับผู้รับการทดสอบแต่ละคน เมื่อนำค่า SCS ไปเปรียบเทียบกับอัตราการรู้จำเสียงพูดที่ใช้แบบจำลองฮิดเดน มาร์คอฟ (HMMs) และข่ายงานประสาทเทียม (ANNs) พบว่าผู้รับการทดสอบที่มีค่า SCS สูง จะมีอัตราการรู้จำเสียงพูดสูง ส่วนผู้รับการทดสอบที่มีค่า SCS ต่ำก็จะมีอัตราการรู้จำเสียงพูดต่ำเช่นกัน จากนั้น ผู้วิจัยได้นำค่า SCS มาหาความสัมพันธ์เชิงเส้นกับอัตราการรู้จำเสียงพูดที่ใช้ HMM และ ANN ซึ่งได้ค่าสัมประสิทธิ์การกำหนด (R2) เท่ากับ 0.89 และ 0.86 ตามลำดับ ซึ่งอยู่ในเกณฑ์ดีมาก ท้ายสุด ผู้วิจัยได้นำค่า SCS ไปทำนายอัตราการรู้จำเสียงพูด พบว่าผลการทำนายที่ได้มีคลาดเคลื่อนสัมบูรณ์เฉลี่ยจากอัตราการรู้จำจริงเท่ากับ 5% ซึ่งเป็นระดับที่น่าพอใจมาก