เภสัชจลนศาสตร์ประชากรของยาเมอโรพีเนมในผู้ป่วยทารกขั้นวิกฤต

Abstract

วัตถุประสงค์: เพื่อวิเคราะห์หาค่าพารามิเตอร์และปัจจัยที่มีผลต่อค่าพารามิเตอร์ทางเภสัชจลนศาสตร์ของยาเมอโรพีเนมในผู้ป่วยเด็กทารกขั้นวิกฤต วิธีดำเนินการศึกษา: การศึกษาเชิงวิเคราะห์แบบเก็บข้อมูลไปข้างหน้า ในผู้ป่วยเด็กทารกขั้นวิกฤตอายุ 1 เดือน ถึง 2 ปี ที่ได้รับยาเมอโรพีเนมในการรักษา ณ โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ สภากาชาดไทย ระหว่างวันที่ 4 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2563 ถึง 4 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2564 จำนวน 35 ราย ข้อมูลระดับยาในรูปอิสระของเมอโรพีเนมในเลือด จำนวน 160 ตัวอย่าง ถูกวิเคราะห์ด้วยเครื่อง high-performance liquid chromatography with ultraviolet (HPLC-UV) และนำมาสร้างแบบจำลองทางเภสัชจลนศาสตร์ประชากรโดยใช้โปรแกรม nonlinear mixed-effects modeling (NONMEM) ทดสอบความถูกต้องของแบบจำลองโดยการทดสอบภายในด้วยวิธี bootstrap analysis และวิเคราะห์กราฟ prediction-corrected visual predictive check (pcVPC) เพื่อประเมินความถูกต้อง แม่นยำในการทำนายของแบบจำลองสุดท้าย ผลการศึกษา: แบบจำลองทางเภสัชจลนศาสตร์แบบ one-compartment model with first-order elimination มีความเหมาะสมกับการศึกษานี้ อัตราการกำจัดยาและปริมาตรการกระจายยาของประชากรมีค่าเท่ากับ 1.33 ลิตรต่อชั่วโมง และ 2.27 ลิตร ตามลำดับ ปัจจัยที่มีผลต่ออัตราการกำจัดของยาเมอโรพีเนม คือ น้ำหนัก และอัตราการกำจัดของครีเอตินิน ส่วนปัจจัยที่มีผลต่อปริมาตรการกระจายของยาเมอโรพีเนม คือ น้ำหนัก ค่าความผันแปรระหว่างบุคคลของอัตรากำจัดยาและปริมาตรการกระจายยาเปรียบเทียบระหว่างแบบจำลองพื้นฐานและแบบจำลองสุดท้าย พบว่า มีค่าลดลงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ผลการประเมินแบบจำลอง พบว่า แบบจำลองสุดท้ายมีความถูกต้อง แม่นยำ และสามารถนำมาทำนายได้ดี สรุปผลการศึกษา: การศึกษานี้ได้พัฒนาและทดสอบความถูกต้องของแบบจำลองทางเภสัชจลนศาสตร์ประชากรของยาเมอโรพีเนมในผู้ป่วยเด็กทารกขั้นวิกฤต โดยพบว่า น้ำหนัก และอัตราการกำจัดของครีเอตินิน เป็นปัจจัยร่วมที่มีผลต่อค่าพารามิเตอร์ทางเภสัชจลนศาตร์ของยาเมอโรพีเนมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ แบบจำลองทางเภสัชจลนศาสตร์ประชากรที่ได้จากการศึกษานี้สามารถนำมาเป็นแนวทางในการปรับขนาดยาเมอโรพีเนมให้เหมาะสมกับผู้ป่วยแต่ละรายในกลุ่มประชากรผู้ป่วยเด็กทารกขั้นวิกฤตที่มีลักษณะประชากรใกล้เคียงกับการศึกษานี้