Abstract:
วิทยานิพนธ์ฉบับนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อศึกษาและวิเคราะห์เกี่ยวกับหลัก PRECAUTIONARY PRINCIPLE ที่มีการนำมาใช้ในเรื่องการค้าสินค้าเกษตรและอาหารระหว่างประเทศ ตามที่ปรากฎในคดีพิพาทกรณีมาตรการเกี่ยวกับเนื้อวัวและผลิตภัณฑ์เนื้อวัว (ฮอร์โมน) ระหว่างสหภาพยุโรปกับสหรัฐอเมริกาและคดีพิพาทกรณีมาตรการที่กระทบต่อผลิตภัณฑ์ทางการเกษตรระหว่างญี่ปุ่นกับสหรัฐอเมริกา โดยมีการอ้างถึงหลักดังกล่าวเป็นพื้นฐานในการออกมาตรการสุขอนามัยเพื่อคุ้มครองชีวิตหรือสุขภาพของมนุษย์ สัตว์ หรือพืช ซึ่งก่อให้เกิดข้อโต้แย้งขึ้นสองประเด็น คือ สถานะของหลักดังกล่าวเป็นจารีตประเพณีระหว่างประเทศหรือหลักทั่วไปของกฎหมายระหว่างประเทศ ตามข้อ 38 แห่งธรรมนูญศาลยุติธรรมระหว่างประเทศ และความสอดคล้องของหลักดังกล่าวกับความตกลงว่าด้วยมาตรการ สุขอนามัยและสุขอนามัยพืช จากการศึกษาพบว่าหลัก PRECAUTIONARY PRINCIPLE ยังไม่ได้รับการยอมรับในฐานะเป็นจารีตประเพณีระหว่างประเทศหรือหลักทั่วไปของกฎหมายระหว่างประเทศ ตามข้อ 38 แห่ง ธรรมนูญศาลยุติธรรมระหว่างประเทศ แต่ได้ถูกยอมรับให้นำมาใช้ภายใต้ความตกลงว่าด้วยมาตรการสุขอนามัยและสุขอนามัยพืชได้ในระดับหนึ่ง โดยต้องอยู่ภายใต้เงื่อนไขที่กำหนดไว้ในมาตรา 5.7 ซึ่งในปัจจุบันได้มีความพยายามจากกลุ่มประเทศสหภาพยุโรปที่จะผลักดันให้หลักดังกล่าวได้รับการยอมรับในทางการค้าระหว่างประเทศมากยิ่งขึ้น โดยอ้างเหตุผลในการคุ้มครองสุขอนามัยมนุษย์ สัตว์ หรือพืช แต่เคลือบแฝงด้วยการปกป้องผลประโยชน์ของแต่ละประเทศเป็นสำคัญ และได้มีการออกมาตรการซึ่งนำมาใช้กับประเทศคู่ค้าต่างๆ อีกด้วย
