Abstract:
การใช้อนุสัญญาภาษีซ้อนในทางที่ไม่ถูกต้องเป็นสาเหตุหลักสาเหตุหนึ่งของการกัดกร่อนฐานภาษีและการโยกย้ายกําไร หรือ Base Erosion and Profit Shifting – BEPS ที่องค์การเพื่อความร่วมมือและการพัฒนาทางเศรษฐกิจ หรือ OECD (Organization for Economic Co – Operation and Development) ได้ให้ความสําคัญ โดยมีการประกาศแผนปฎิบัติการที่ 6 เรื่อง Preventing the Granting of TreatyBenefits in Inappropriate Circumstances อีกทั้งมีการกําหนดมาตรการขั้นต่ํา (Minimum Standard) ซึ่งแต่ละประเทศสมาชิกต้องทําการปฎิบัติตาม ได้แก่การบัญญัติเจตนารมณ์ (The Express Statement) ไว้ในคํานําแห่งอนุสัญญาภาษีซ้อน (Preamable) และให้ประเทศสมาชิกเลือก 1 ใน 3 มาตรการ ได้แก่ มาตรการที่ 1 การบัญญัติหลักการทดสอบวัตถุประสงค์สําคัญ (Principle Purposes Test – PPT Rule) และหลักการจํากัดสิทธิของบุคคลที่จะได้รับสิทธิประโยชน์จากอนุสัญญาภาษีซ้อน (Limitations of Benefits –LOB Rule) ไม่ว่าจะเป็นฉบับย่อ (Simplied Version) หรือฉบับละเอียด (Detailed Version) หรือ มาตรการที่ 2 การบัญญัติเพียง PPT Rule หรือ มาตรการที่ 3 การบัญญัติ LOB Rule ฉบับละเอียดไว้เพียงอย่างเดียว โดยควบคู่กับกฎหมายภายในประเทศที่ใช้เพื่อป้องกันปัญหา Conduit Arrangement ทั้งนี้ OECD ได้มีแผนปฎิบัติการที่ 15 เรื่อง Multilateral Instrument โดยพัฒนาสนธิสัญญาพหุภาคี Multilateral Convention to Implement Tax Treaty Related Measures to Prevent BEPS – MLI เพื่อเป็นเครื่องมือให้ประเทศภาคีสามารถนํามาตรฐานขั้นต่ํามาปรับใช้กับอนุสัญญาภาษีซ้อนในประเทศตน นอกเหนือไปจากวิธีการเจรจาแบบทวิภาคี (Bilateral Negotiation) อีกด้วย จากการศึกษาพบว่าหากประเทศไทยจําเป็นต้องปฎิบัติตามมาตรฐานขั้นต่ํา ควรจะมีการพิจารณาผลกระทบในด้านต่างๆ จากการปรับใช้มาตรฐานขั้นต่ำ (Minimum Standard) รวมถึงผลกระทบจากการเข้าร่วมเป็นสมาชิกภาคีสนธิสัญญาพหุภาคี MLI โดยจําเป็นต้องศึกษาแนวคิด หลักการทางกฎหมาย แนวทางการใช้บังคับ ทั้งนี้เพื่อเป็นการเพิ่มประสิทธิภาพในการป้องกันการใช้ประโยชน์จากอนุสัญญาภาษีซ้อนโดยมิชอบอันจะนําไปสู่ปัญหาการกัดกร่อนฐานภาษีและการโยกย้ายกําไร
