Abstract:
วิทยานิพนธ์ฉบับนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาถึงสาระสำคัญและผลกระทบของหลักเกณฑ์ของอนุสัญญาการกักเรือ ค.ศ. 1999 ที่มีต่อหลักกฎหมายและข้อขัดข้องทางกฎหมายของพระราชบัญญัติการกักเรือ พ.ศ. 2534 และศึกษาถึงความเหมาะสมในการเข้าเป็นภาคีอนุสัญญาฉบับนี้ของประเทศไทย จากการศึกษาพบว่า หลักเกณฑ์ของอนุสัญญาการกักเรือ ค.ศ. 1999 จะเกี่ยวข้องเฉพาะส่วนที่เป็นกฎหมายสารบัญญัติและได้มีการแก้ไขปรับปรุงหลักเกณฑ์ของอนุสัญญาการกักเรือ ค.ศ. 1952 หลายส่วนให้มีความชัดเจน ครอบคลุมมากขึ้นโดยมีการเพิ่มเติมสิทธิเรียกร้องทางทะเลที่จะขอกักเรือได้อีก 6 ประเภทคือ สิทธิเรียกร้องเกี่ยวกับความเสียหายต่อสิ่งแวดล้อม ค่าใช้จ่ายในการกู้เคลื่อนย้ายซากเรือ ค่าธรรมเนียมหรือค่าภาระท่าเรือหรือร่องน้ำเดินเรือ เบี้ยประกันภัย ค่าคอมมิสชั่นหรือค่าธรรมเนียมตัวแทนนายหน้าเรือ สัญญาซื้อขายเรือ และได้กำหนดว่าหลักประกันที่ลูกหนี้จะต้องนำมาวางศาลเพื่อขอปล่อยเรือจะต้องไม่เกินมูลค่าเรือ และการยอมรับคำพิพากษาของศาลต่างประเทศในประเด็นแห่งคดีเกี่ยวกับสิทธิเรียกร้องเกี่ยวกับเรือ จากการศึกษายังพบว่าหลักเกณฑ์ส่วนใหญ่ของอนุสัญญาฉบับนี้มีความสอดคล้องกับหลักเกณฑ์ของพระราชบัญญัติการกักเรือ พ.ศ. 2534 จึงเสนอแนะให้ประเทศไทยเข้าเป็นภาคีอนุสัญญาการกักเรือ ค.ศ. 1999 เนื่องจากมีหลักเกณฑ์ใหม่ๆที่สามารถแก้ไขปัญหาต่างๆ ที่เกิดขึ้นในพระราชบัญญัติการกักเรือ พ.ศ. 2534 ได้ และจะทำให้ประเทศไทยพัฒนากฎหมายพาณิชยนาวีไปอีกระดับหนึ่งอันเป็นผลต่อการส่งเสริมการค้าระหว่างประเทศ
