Abstract:
บทความนี้ศึกษาประวัติศาสตร์เอเชียตะวันออกเฉียงใต้สมัยใหม่สมัยอาณานิคม และระบอบอาณานิคมของอังกฤษในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ โดยพิจารณากรณีของการจัดการปกครองอาณานิคมของอังกฤษในพม่าและแหลมมลายูระหว่างคริสต์ศตวรรษที่ 19-20 วัตถุประสงค์ของการศึกษา 2 ประการ คือ 1) เพื่อศึกษาการบริหารราชการภายใต้ระบอบอาณานิคมโดยข้าราชการอาณานิคม และ 2) เพื่อศึกษาการจัดการปกครองระหว่างเจ้าอาณานิคมอังกฤษกับผู้ปกครองพื้นเมือง โดยใช้ระเบียบวิธีวิจัยทางประวัติศาสตร์จากเอกสารชั้นปฐมภูมิและทุติยภูมิ แนวคิดสำคัญของการศึกษาสอดคล้องกับบริบทด้านเวลา คือ แนวคิดลัทธิอาณานิคม และการพิจารณาเทียบเคียงลักษณะการปกครองที่เกิดขึ้นทั้งในพม่าและแหลมมลายู เพื่อทำความเข้าใจระบอบอาณานิคมของอังกฤษ ผลการศึกษาพบว่าการจัดการปกครองของอังกฤษทั้งในพม่าและแหลมมลายูมีลักษณะที่สอดคล้องกัน ทั้งการใช้ทรัพยากรบุคคลจากอาณานิคมบริติชราชเพื่อขับเคลื่อนระบอบอาณานิคม การดำเนิน “นโยบายแบ่งแยกและปกครอง” และการรักษาความสัมพันธ์กับผู้ปกครองพื้นเมือง การศึกษานำไปสู่ความเข้าใจลักษณะระบอบอาณานิคมของอังกฤษในภาคพื้นทวีปเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ระหว่างคริสต์ศตวรรษที่ 19-20 ซึ่งมีส่วนในการพัฒนาจากรัฐจารีตพื้นเมืองสู่รัฐอาณานิคมสมัยใหม่
