ลักษณะพังผืดกล้ามเนื้อหัวใจในผู้ป่วยโรคหัวใจล้มเหลวชนิดไม่มีภาวะกล้ามเนื้อหัวใจขาดเลือดที่มีการฟื้นตัวของการบีบตัวของหัวใจ

ธนวินทร์ สุขสิริวรบุตร

dc.contributor.advisor	ศริญญา ภูวนันท์
dc.contributor.advisor	ไพโรจน์ ฉัตรานุกูลชัย
dc.contributor.advisor	สมนพร บุณยะรัตเวช สองเมือง
dc.contributor.author	ธนวินทร์ สุขสิริวรบุตร
dc.contributor.other	จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. คณะแพทยศาสตร์
dc.date.accessioned	2023-08-04T06:08:11Z
dc.date.available	2023-08-04T06:08:11Z
dc.date.issued	2564
dc.identifier.uri	https://cuir.car.chula.ac.th/handle/123456789/82505
dc.description	วิทยานิพนธ์ (วท.ม.)--จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2564
dc.description.abstract	ที่มา : เพื่อศึกษาเปรียบเทียบลักษณะของพังผืดในกล้ามเนื้อหัวใจจากการตรวจด้วยเครื่องตรวจคลื่นสะท้อนแม่เหล็กไฟฟ้าของหัวใจระหว่างผู้ป่วยโรคหัวใจล้มเหลวชนิดที่มีการฟื้นตัวของการบีบตัวของหัวใจ (HF-impEF) กับผู้ป่วยโรคหัวใจล้มเหลวชนิดที่ไม่มีมีการฟื้นตัวของการบีบตัวของหัวใจ (P-HF-rEF) ระเบียบวิจัย : เก็บรวบรวมข้อมูลย้อนหลังเกี่ยวกับลักษณะทางคลินิกของผู้ป่วย,ปริมาณขนาดยาควบคุมระบบประสาทและฮอร์โมนที่ได้รับ, ข้อมูลจากการตรวจหัวใจด้วยคลื่นเสียงความถี่สูงและลักษณะของพังผืดกล้ามเนื้อหัวใจเพื่อนำไปวิเคราะห์เปรียบเทียบกัน ผลการศึกษา : จากผู้ป่วยกลุ่ม HF-impEF 79 รายและผู้ป่วยกลุ่ม HF-impEF 21 ราย พบว่าตรวจพบพังผืดกล้ามเนื้อหัวใจ 29 ราย (38%) และ 14 ราย (67%) ของผู้ป่วย HF-impEF และ P-HF-rEF ตามลำดับ (p=0.020) โดยปริมาณของพังผืดพบต่ำกว่าในกลุ่ม HF-impEF เทียบกับ P-HF-rEF (3.1% กับ 8.5%, p = 0.004) และขนาดของเวนตริเคิลข้างซ้ายในขณะคลายตัว และ ปริมาณพังผืดของเวนตริเคิลข้างซ้าย นั้นสัมพันธ์กับภาวะฟื้นตัวของการบีบตัวของหัวใจอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ สรุป : ผู้ป่วยโรคหัวใจล้มเหลวที่มีการฟื้นตัวของการบีบตัวของหัวใจมีปริมาณพังผืดในกล้ามเนื้อหัวใจเวนตริเคิลข้างซ้ายน้อยกว่า โดยขนาดของเวนตริเคิลข้างซ้ายในขณะคลายตัว และ ปริมาณพังผืดของเวนตริเคิลข้างซ้ายนั้นเป็นตัวแปรสำคัญที่สัมพันธ์กับภาวะการฟื้นตัวของการบีบตัวของหัวใจ
dc.description.abstractalternative	Background : This study aimed to examine myocardial fibrosis assessed by delayed gadolinium enhancement (DGE) in patients with non-ischemic heart failure with improved ejection fraction (HF-impEF) compared with those with persistent heart failure with reduced ejection fraction (P-HF-rEF) Methods : Cardiac MRI were performed as baseline. Patient characteristics, dosages of neurohormonal blockade, echocardiographic findings, LV scar pattern and extent, RV function and RV scar were collected. Results : Total 79 patients with HF-impEF and 21 patients with P-HF-rEF were enrolled. Myocardial scar was present in 29 (38%) and 14 (67%) in patients with HF-impEF and P-HF-rEF, respectively. LV myocardial scar extent was lower in HF-impEF compared with P-HF-rEF (3.1% vs 8.1% of total LV myocardium, p = 0.004). By multivariate analysis, baseline LV end-diastolic diameter and LV myocardial scar extent were only significant predictors of improved EF. Conclusion : HF-impEF had lower LV myocardial scar compared with P-HF-rEF. LV end-diastolic diameter and LV myocardial scar extent were the only two significant factors that can predict LV function recovery.
dc.language.iso	th
dc.publisher	จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
dc.relation.uri	http://doi.org/10.58837/CHULA.THE.2021.1141
dc.rights	จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
dc.subject.classification	Medicine
dc.subject.classification	Human health and social work activities
dc.title	ลักษณะพังผืดกล้ามเนื้อหัวใจในผู้ป่วยโรคหัวใจล้มเหลวชนิดไม่มีภาวะกล้ามเนื้อหัวใจขาดเลือดที่มีการฟื้นตัวของการบีบตัวของหัวใจ
dc.title.alternative	Myocardial fibrosis in non-ischemic heart failure with improved ejection fraction
dc.type	Thesis
dc.degree.name	วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต
dc.degree.level	ปริญญาโท
dc.degree.discipline	อายุรศาสตร์
dc.degree.grantor	จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
dc.identifier.DOI	10.58837/CHULA.THE.2021.1141