การปรับปรุงอัตราความพร้อมใช้งานเครื่องจักรในกระบวนการติดดาย

ญาณิศา สุรพันธ์

dc.contributor.advisor	ปารเมศ ชุติมา
dc.contributor.author	ญาณิศา สุรพันธ์
dc.contributor.other	จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. คณะวิศวกรรมศาสตร์
dc.date.accessioned	2023-08-04T07:37:37Z
dc.date.available	2023-08-04T07:37:37Z
dc.date.issued	2565
dc.identifier.uri	https://cuir.car.chula.ac.th/handle/123456789/83152
dc.description	วิทยานิพนธ์ (วศ.ม.)--จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2565
dc.description.abstract	งานวิจัยฉบับนี้มีจุดประสงค์เพื่อปรับปรุงประสิทธิผลโดยรวมของเครื่องจักรและอัตราการใช้ประโยชน์ที่กระบวนการติดดาย เนื่องจากกระบวนการติดดายเป็นกระบวนหลักที่สำคัญในการผลิตแผงวงจรรวม โดยงานวิจัยนี้ได้เริ่มทำการศึกษาจากการรวบรวมข้อมูลและวิเคราะห์เครื่องจักรแต่ละรุ่นในกระบวนการติดดาย ซึ่งพบว่าเครื่องจักรรุ่น ESEC 2100XP มีเวลาสูญเสียเกิดขึ้นมากที่สุด โดยจากการวิเคราะห์ด้วยแผนผังพาเรโต พบว่าการปรับตั้งเครื่องจักรประเภทเปลี่ยนลีดหรือเปลี่ยนผลิตภัณฑ์มีความสูญเสียเกิดขึ้นมากที่สุด คิดเป็น 47 เปอร์เซ็นต์ของเวลาสูญเสียทั้งหมด จากนั้นทำการวิเคราะห์ปัญหาโดยใช้แผนผังก้างปลา และหาแนวทางในการปรับปรุงโดยมีการใช้เทคนิค SMED เข้ามาประยุกต์ใช้เพื่อลดเวลาในการปรับตั้งเครื่องจักรให้ลดลง และหลังจากการปรับปรุงพบว่าสามารถลดเวลาปรับตั้งเครื่องจักรลงได้ 18 เปอร์เซ็นต์ ทำให้อัตราความพร้อมใช้งานเครื่องจักรเพิ่มขึ้นเป็น 84.57 เปอร์เซ็นต์ หรือเพิ่มขึ้น 3 เปอร์เซ็นต์ ซึ่งส่งผลให้ค่าประสิทธิผลโดยรวมของเครื่องจักรเพิ่มเป็น 81.28 เปอร์เซ็นต์ และมีค่าอัตราการใช้ประโยชน์เพิ่มขึ้นเป็น 62.35 เปอร์เซ็นต์
dc.description.abstractalternative	The purpose of this study is to enhance the overall equipment effectiveness and the utilization of die attached machines. Given that the bonding process is the primary and crucial step in the creation of integrated circuits. In this study, data collection and analysis for every machine generation during installation are being studied. The ESEC 2100XP was found to have the highest lost time by looking at the Pareto chart. It was discovered that machine adjustment type lead changes, also known as product changes, wasted the greatest time, making up 47% of the overall lost time. The time required to improve the machine was then reduced when the issue was identified utilizing a fishbone diagram and SMED techniques. After the improvement, it showed that the machine set-up time was able to reduce by 18%, improving the machine availability rate to 84.57%, or by 3%, increasing the machine's overall efficiency to 81.28% and improving the utilization rate to 62.35%.
dc.language.iso	th
dc.publisher	จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
dc.relation.uri	http://doi.org/10.58837/CHULA.THE.2022.886
dc.rights	จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
dc.title	การปรับปรุงอัตราความพร้อมใช้งานเครื่องจักรในกระบวนการติดดาย
dc.title.alternative	Availability improvement of die attach machines
dc.type	Thesis
dc.degree.name	วิศวกรรมศาสตรมหาบัณฑิต
dc.degree.level	ปริญญาโท
dc.degree.discipline	วิศวกรรมอุตสาหการ
dc.degree.grantor	จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
dc.identifier.DOI	10.58837/CHULA.THE.2022.886