ปัจจัยการรับรู้ความเสี่ยงที่ส่งผลต่อความตั้งใจเดินทางท่องเที่ยวของผู้โดยสารสายการบินภายหลังสถานการณ์การแพร่ระบาดโควิด-19

พิชญพิชญ์ นิ่มพยา

dc.contributor.advisor	ธารทัศน์ โมกขมรรคกุล
dc.contributor.author	พิชญพิชญ์ นิ่มพยา
dc.contributor.other	จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. บัณฑิตวิทยาลัย
dc.date.accessioned	2023-08-28T09:54:03Z
dc.date.available	2023-08-28T09:54:03Z
dc.date.issued	2565
dc.identifier.uri	https://cuir.car.chula.ac.th/handle/123456789/83487
dc.description	สารนิพนธ์ (วท.ม.)--จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2565	en_US
dc.description.abstract	สารนิพนธ์ฉบับนี้ จัดทำขึ้นเพื่อศึกษาปัจจัยด้านการรับรู้ความเสี่ยงด้านสุขภาพในมาตรการด้านต่าง ๆ ที่มีอิทธิพลต่อความตั้งใจในการเดินทางเพื่อการท่องเที่ยวของผู้โดยสารสายการบินภายในประเทศไทย ภายหลังสถานการณ์การแพร่ระบาดของโรคโควิด-19 โดยมีตัวแปรอิสระในมาตรการต่าง ๆ ได้แก่ Active Intervention, Passive Intervention และ Technological Intervention ผ่านแบบสอบถามออนไลน์ โดยมีกลุ่มประชากรตัวอย่างเป็นนักท่องเที่ยวที่เดินทางโดยใช้บริการสายการบินภายในประเทศไทย ในช่วงระหว่างการแพร่ระบาดของโรคโควิด-19 จำนวนทั้งสิ้น 401 คน และนำมาประมวลผลโดยการวิเคราะห์สมการถดถอยเชิงเส้นเดี่ยว (Simple Linear Regression Analysis) โดยมีระดับนัยสำคัญที่ 0.05 จากผลการศึกษาพบว่า ปัจจัยการรับรู้ความเสี่ยงด้านสุขภาพในมาตรการ Active Intervention และ Passive Intervention ไม่มีอิทธิพลต่อความตั้งใจในการเดินทางเพื่อการท่องเที่ยว และมาตรการด้าน Technological Intervention ส่งผลต่อความตั้งใจในการเดินทางเพื่อการท่องเที่ยวของผู้โดยสารสายการบินภายในประเทศไทย ภายหลังสถานการณ์การแพร่ระบาดของโรคโควิด-19 ซึ่งอาจกล่าวได้ว่า หากสายการบินมีการนำเอาเทคโนโลยีต่าง ๆ ที่อำนวยความสะดวกในการเข้ารับบริการมาใช้ เพื่อเป็นการป้องกัน และลดความเสี่ยงในการติดเชื้อโควิด-19 จะส่งผลต่อความตั้งใจในการเดินทางท่องเที่ยวของผู้โดยสาร และนำไปสู่การสร้างความมั่นใจในการเดินทางมากยิ่งขึ้น	en_US
dc.description.abstractalternative	This thesis aims to investigate the factors that affect the travel intention of airline passengers in Thailand after the COVID-19 epidemic situation, with a particular focus on health risk perception. The study examines three independent variables: Active Intervention, Passive Intervention, and Technological Intervention, using online questionnaires. The sample population comprises tourists who traveled during the COVID-19 pandemic, and the data is analyzed using simple linear regression analysis, with a significance level of 0.05. Based on the results of the study, it was found that health risk perception factors in Active Intervention and Passive Intervention measures did not have an influence on the intention of traveling for tourism of airline passengers. However, it was found that Technological Intervention measures did have an influence on Travel Intention. This means that airlines that adopt various technologies to facilitate the use of services for protection and reduce the risk of infection with COVID-19 may increase passenger confidence and travel intentions.	en_US
dc.language.iso	th	en_US
dc.publisher	จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย	en_US
dc.relation.uri	http://doi.org/10.58837/CHULA.IS.2022.209
dc.rights	จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย	en_US
dc.subject	การรับรู้ความเสี่ยง	en_US
dc.subject	การท่องเที่ยว -- แง่อนามัย	en_US
dc.subject	Risk perception	en_US
dc.subject	Travel -- Health aspects	en_US
dc.title	ปัจจัยการรับรู้ความเสี่ยงที่ส่งผลต่อความตั้งใจเดินทางท่องเที่ยวของผู้โดยสารสายการบินภายหลังสถานการณ์การแพร่ระบาดโควิด-19	en_US
dc.title.alternative	Risk Perception Affecting Travel Intention of Airline Passengers After The COVID-19	en_US
dc.type	Independent Study	en_US
dc.degree.name	วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต	en_US
dc.degree.level	ปริญญาโท	en_US
dc.degree.discipline	การจัดการโลจิสติกส์และโซ่อุปทาน	en_US
dc.degree.grantor	จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย	en_US
dc.identifier.DOI	10.58837/CHULA.IS.2022.209