ผลการคืนกลับแร่ธาตุบนรอยผุชั้นเนื้อฟันโดยการฉายแสงบนซิลเวอร์ไดเอมีนฟลูออไรด์

Abstract

การศึกษาในห้องปฏิบัติการนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาประสิทธิภาพในการคืนกลับแร่ธาตุบนรอยผุ จำลองชั้นเนื้อฟันของการฉายแสงและไม่ฉายแสงภายหลังการทาสารละลายซิลเวอร์ไดเอมีนฟลูออไรด์ (SDF) ที่ ระยะเวลาแตกต่างกัน โดยนำชิ้นฟันตัวอย่างที่ได้จากการตัดแบ่งฟันกรามแท้แต่ละซี่เป็น 4 ชิ้นมาสร้างรอยผุ จำลองบนชั้นเนื้อฟันและสุ่มเข้า 4 กลุ่มทดลองคือ กลุ่ม SDF60 (n=10) ทา SDF 60 วินาที กลุ่ม SDF10 (n=10) ทา SDF 10 วินาที กลุ่ม SDF60+LC (n=10) ทา SDF 60 วินาทีร่วมกับการฉายแสงเป็นเวลา 20 วินาที และ กลุ่ม SDF10+LC (n=10) ทา SDF 10 วินาทีร่วมกับการฉายแสงเป็นเวลา 20 วินาที จากนั้นนำมาผ่านสภาวะ ช่องปากจำลองที่มีการจำลองสภาวะการสูญเสียและคืนกลับแร่ธาตุด้วยเชื้อแบคทีเรียเป็นเวลา 7 วัน ชิ้นฟัน ตัวอย่างก่อนทดลองและหลังทดลองถูกนำมาสแกนด้วยเครื่องเอ็กซ์เรย์คอมพิวเตอร์ระดับไมโครเมตร (MicroCT) เพื่อวิเคราะห์ค่าร้อยละการเปลี่ยนแปลงความลึกรอยผุเฉลี่ย (%LD change) และร้อยละการเปลี่ยนแปลง ความหนาแน่นแร่ธาตุเฉลี่ย (%MD change) ผลการทดลองพบว่า ปัจจัยการฉายแสงและปัจจัยระยะเวลาในการ ทาสารมีผลต่อประสิทธิภาพในการคืนกลับแร่ธาตุของ SDF แต่ทั้งสองปัจจัยไม่มีปฏิสัมพันธ์ระหว่างกัน (p=0.388 และ p=0.576) เมื่อเปรียบเทียบผล %LD change และ %MD change พบว่ากลุ่มที่มีการฉายแสง (กลุ่ม SDF60+LC และ SDF10+LC) ส่งเสริมให้สาร SDF มีประสิทธิภาพในการคืนกลับแร่ธาตุสูงกว่ากลุ่มที่ไม่ฉายแสง (กลุ่ม SDF60 และ SDF10) (p=0.008 และ p=0.026) ส่วนกลุ่มที่ทา SDF เป็นเวลา 60 วินาที (กลุ่ม SDF60 และ SDF60+LC) มีประสิทธิภาพในการคืนกลับแร่ธาตุดีกว่ากลุ่มที่ทา SDF เป็นเวลา 10 วินาที (กลุ่ม SDF10 และ SDF10+LC) (p=0.003 และ p<0.001) กลุ่ม SDF60 มีค่า %LD change และ %MD change แตกต่าง อย่างมีนัยสำคัญกับกลุ่ม SDF10 (p=0.004 และ p=0.020) แต่ไม่แตกต่างจากกลุ่ม SDF10+LC (p=0.369 และ p=0.500) สรุปได้ว่าการฉายแสงภายหลังการทา SDF เป็นเวลา 10 วินาทีสามารถช่วยลดระยะเวลาในการทา สารลงได้ โดยที่ประสิทธิภาพในการคืนกลับแร่ธาตุไม่แตกต่างจากการทาสารเป็นเวลา 60 วินาที