ความสัมพันธ์ระหว่างปริมาณฝุ่นละอองขนาดไม่เกิน 2.5 ไมครอนรายปีกับระดับความดันโลหิตและโรคความดันโลหิตสูงในกำลังพลกองทัพบก กองทัพบกไทย

กัณฐรัชญ์ จันรุ่งเรือง

dc.contributor.advisor	วิโรจน์ เจียมจรัสรังษี
dc.contributor.advisor	ธนะภูมิ รัตนานุพงศ์
dc.contributor.author	กัณฐรัชญ์ จันรุ่งเรือง
dc.contributor.other	จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. คณะแพทยศาสตร์
dc.date.accessioned	2024-02-05T06:19:29Z
dc.date.available	2024-02-05T06:19:29Z
dc.date.issued	2565
dc.identifier.uri	https://cuir.car.chula.ac.th/handle/123456789/84087
dc.description	วิทยานิพนธ์ (วท.ม.)--จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2565
dc.description.abstract	ฝุ่นละอองที่มีขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางไม่เกิน 2.5 ไมครอนเป็นปัญหาทางสิ่งแวดล้อมสำคัญที่ส่งผลต่อสุขภาพของประชากรทั่วโลก ที่ผ่านมามีการศึกษาเกี่ยวกับผลกระทบจากการสัมผัสฝุ่นละออง PM2.5 กับโรคความดันโลหิตสูง แต่มีข้อมูลน้อยมากในพื้นที่เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างปริมาณฝุ่นละออง PM2.5 รายปีกับระดับความดันโลหิต และความชุกของโรคความดันโลหิตสูงในกำลังพลกองทัพบก โดยวิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติ Multilevel Generalized linear model และ Multilevel binary logistic regression model โดยมีกำลังพลทหารจำนวนทั้งสิ้น 89,641 คน ในการวิเคราะห์ข้อมูล ผลการศึกษาพบความชุกโรคความดันโลหิตสูงร้อยละ 23.1 และพบว่าปริมาณฝุ่นละออง PM2.5 รายปี มีความสัมพันธ์กับความชุกของโรคความดันโลหิตสูงและระดับความดันโลหิตอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ เมื่อควบคุมลักษณะของประชากร พฤติกรรมสุขภาพ สารมลพิษอื่น และลักษณะทางอุตุนิยมวิทยา โดยไม่พบการตอบสนองต่อปริมาณที่ชัดเจน ซึ่งระดับฝุ่นละออง PM2.5 รายปีที่ ควอไทล์ที่ 4 สัมพันธ์กับการเพิ่มขึ้นของความชุกของโรคความดันโลหิตสูง (OR 1.44, 95% CI = 1.20-1.72) และระดับความดันซิสโตลิก (ß 1.05 mmHg, 95% CI = 0.33-1.77) มากที่สุด และระดับฝุ่นละออง PM2.5 รายปีที่ควอไทล์ที่ 2 สัมพันธ์การเพิ่มขึ้นของระดับความดันไดแอสโตลิก (ß 0.80 mmHg, 95% CI = 0.43-1.18) มากที่สุด โดยสรุป การศึกษานี้เพิ่มหลักฐานสนับสนุนเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างการสัมผัสฝุ่นละออง PM2.5 ระยะยาวกับการเพิ่มขึ้นของความดันโลหิตและการเกิดโรคความดันโลหิตสูงในกำลังพลกองทัพบกไทย
dc.description.abstractalternative	Fine particulate matter is a major environmental problem affecting the health of populations around the world. In the past, there have been studies on the effects of fine particulate matter or PM2.5 exposure on hypertension but few in Southeast Asia. The objective of this study was to determine the relationship between annual PM2.5 with blood pressure and the hypertension among Thai Army personnel. Data was analyzed by Multilevel Generalized linear model and Multilevel binary logistic regression model. Totally 89,641 military personnel were included in the analysis. Result showed that the prevalence of hypertension was 23.1%. Up on adjustment for age, sex, health behaviors, other air pollutants and meteorological characteristics, annual PM2.5 was statistical significantly associated with the prevalence of hypertension and blood pressure levels with no doseresponse pattern. Annual PM2.5 levels at the 4th quartile were associated with the greatest increase in the prevalence of hypertension (OR 1.44, 95% CI = 1.20-1.72) and systolic blood pressure (ß 1.05 mmHg, 95% CI = 0.33-1.77), and annual PM2.5 levels at the 2nd quartile were associated with the greatest increase in diastolic blood pressure (ß 0.80 mmHg, 95% CI = 0.43-1.18). In conclusion, this study providing supporting evidence on the association of long-term exposure to PM2.5 with increased blood pressure and hypertension among Thai Army personnel.
dc.language.iso	th
dc.publisher	จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
dc.rights	จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
dc.subject.classification	Medicine
dc.subject.classification	Human health and social work activities
dc.subject.classification	Medicine
dc.title	ความสัมพันธ์ระหว่างปริมาณฝุ่นละอองขนาดไม่เกิน 2.5 ไมครอนรายปีกับระดับความดันโลหิตและโรคความดันโลหิตสูงในกำลังพลกองทัพบก กองทัพบกไทย
dc.title.alternative	Association of the annual fine particulate matter (PM2.5) levelwith blood pressure and hypertension among the Royal Thai Army personnel.
dc.type	Thesis
dc.degree.name	วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต
dc.degree.level	ปริญญาโท
dc.degree.discipline	การวิจัยและการจัดการด้านสุขภาพ
dc.degree.grantor	จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย