Abstract:
การวิจัยเชิงวิเคราะห์นี้มีวัตถุประสงค์เพื่อเปรียบเทียบผลของการทรงตัวและการล้มในผู้สูงอายุที่ออกกำลัง กายชนิดต่างๆ กลุ่มตัวอย่างเข้าร่วมโครงการวิจัย ได้แก่ ผู้สูงอายุไทย อายุระหว่าง 60-70 ปี จำนวน 120 คน โดยแบ่งออกเป็น 4 กลุ่ม กลุ่มละ 30 คน ได้แก่ กลุ่มเต้นรำ ไท้ฉี เดิน และกลุ่มไม่ได้ออกกำลังกาย ผู้เข้าร่วม การวิจัยทั้งหมดเข้ารับการทดสอบการทรงตัวด้วย single leg stance test และ เครื่องวัดการทรงตัว Balance Master โดยให้ยืนบนแผ่นรับแรงแล้วทดสอบ ดังนี้ target sway of eyes open with firm surface, target sway of eyes close with firm surface, target sway of eyes open with sway surface, target sway of eyes close with sway surface, target sway of center target, rhythmic weight shift left/right, rhythmic weight shift forward/backward, limits of stability ผลการศึกษาพบว่าในช่วง 1 ปี ที่ผ่านมากลุ่มไม่ได้ออกกำลังกายมี อัตราการล้มร้อยละ 46 กลุ่ม ไท้ฉีมีอัตราการล้มร้อยละ 26 กลุ่มเดินมีอัตราการล้มร้อยละ 30 และกลุ่ม เต้นรำมีอัตราการล้มน้อยที่สุดร้อยละ 20 การทดสอบการทรงตัวด้วย single leg stance test ของกลุ่ม ออกกำลังกายทุกชนิดทำเวลาในการทดสอบได้มากกว่ากลุ่มไม่ได้ออกกำลังกาย 3 เท่าขณะลืมตา และ 2 เท่าขณะหลับตาอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติทุกการทดสอบ (p=.000, p=.003, p=.000) ยกเว้นในการทดสอบ left single leg stance with eyes closed ที่กลุ่มไม่ได้ออกกำลังกายมีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ กับกลุ่มเต้นรำเพียงกลุ่มเดียว (p=.014) การทดสอบการทรงตัวด้วยเครื่องวัดการทรงตัว Balance Master ไม่พบความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติของเปอร์เซ็นต์ target sway การทรงตัวของกลุ่มไท้ฉีดีกว่า กลุ่มอื่นใน rhythmic weight shift test และการทรงตัวของกลุ่มเต้นรำดีกว่ากลุ่มอื่นเมื่อทดสอบ limits of stability test สรุป, ผู้สูงอายุกลุ่มเต้นรำมีอัตราล้มต่ำที่สุดและผลการทดสอบการทรงตัวดีกว่ากลุ่มอื่นๆ
