อิทธิพลของความหลงตนเองและความใกล้ชิดสนิทสนมต่อความเต็มใจที่จะเสียสละและความพึงพอใจในความสัมพันธ์

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อตรวจสอบอิทธิพลของความหลงตนองและความใกล้ชิดสนิทสนมต่อความเต็มใจ ที่จะเสียสละและความพึงพอใจในความสัมพันธ์ ผู้ร่วมการวิจัยจำนวน 473 คนได้ทำมาตรวัดความหลงตนเอง มาตรวัดความใกล้ชิดสนินสนม มาตรวัดความเต็มใจที่จะเสียสละ และมาตรวัดความพึงพอใจในความสัมพันธ์ ผู้ร่วมการวิจัยได้รับการจัดประเภทเป็นบุคคลที่มีความหลงตนเองสูงหรือต่ำ และมีความใกล้ชิดสนิทสนมกับคู่รัก ของตนสูงหรือต่ำ จากนั้นจึงถูกแบ่งเป็น 4 เงื่อนไขคือ คนที่หลงตนเองสูงและมีความใกล้ชิดสนิทสนมกับคู่รักสูง คนที่หลงตนเองสูงแต่มีความใกล้ชิดสนิทสนมกับคู่รักต่ำ คนที่หลงตนเองต่ำแต่มีความใกล้ชิดสนิทสนมกับคู่รักสูง และคนที่หลงตนเองต่ำและมีความใกล้ชิดสนิทสนมกับคู่รักต่ำ คะแนนของผู้ร่วมการวิจัยใน 4 เงื่อนไขได้นำมา วิเคราะห์ข้อมูลด้วยวิธีการวิเคราะห์ความแปรปรวนสองทาง ผลการวิจัยพบว่า 1. ในผู้ที่มีความหลงตนเองต่ำ เมื่อมีความใกล้ชิดสนิทสนมกับคู่รักหรือคู่สมรสสูงทำให้มีความเต็มใจที่จะเสียสละมากกว่าเมื่อมีความใกล้ชิด สนิทสนมต่ำ (P < 0.05) แต่ในที่มีความหลงตนเองสูง ความใกล้ชิดสนิทสนมสูงหรือต่ำไม่ทำให้มีความเต็มใจ ที่จะเสียสละแตกต่างกัน 2. ผู้ที่มีความหลงตนเองสูงและผู้ที่มีความหลงตนเองต่ำมีความเต็มใจที่จะเสียสละไม่ แตกต่างกัน 3. ในผู้ที่มีความหลงตนเองต่ำ เมือมีความใกล้ชิดสนิทสนมกับคู่รักหรือคู่สมรสสูงมีความพึงพอใจ ในความสัมพันธ์มากกว่าเมื่อมีความใกล้ชิดสนิทสนมต่ำ (P < 0.001) ผลเช่นเดียวกันนี้พบในผู้ที่มีความหลงตนเองสูง เช่นกัน (P < 0.001) 4. ผู้ที่มีความหลงตนเองสูงและผู้ที่มีความหลงตนเองต่ำมีความพึงพอใจในในความสัมพันธ์ ไม่แตกต่างกัน