Abstract:
การวิจัยครั้งนี้มีจุดประสงค์ เพื่อศึกษาวิธีการชะล้างมดลูกด้วยน้ำเกลือผสมยาปฏิชีวนะ และผลต่ออัตราการผสมติดหลังการรักษาเปรียบเทียบกับกลุ่มควบคุม (การทดลองที่ 1 ฟาร์มโคนมรายย่อย) โคนมผสมซ้ำที่ได้รับการรักษาโดยวิธีนี้ สามารถติดตั้งท้องภายหลังการผสมเทียมแล้ว 3 ครั้งมากกว่ากลุ่มเปรียบเทียบอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (P<0.05) กล่าวคือ โคกลุ่มรักษา จำนวน 39 ตัว ตั้งท้อง 22 ตัว (56.4%) และโคกลุ่มควบคุมจำนวน 39 ตัว ตั้งท้อง 12 ตัว (30.8%) ผลการทดลองแก้ไขการผสมซ้ำในฟาร์มโคนมขนาดใหญ่ (การทดลองที่ 2) ให้ผลการรักษาได้ดีไม่แตกต่างเช่นกัน โคนม 12 ใน 19 ตัว (63.2%) พบตั้งท้องภายหลังได้รับการผสมเทียม 3 ครั้งหลังการรักษา ผลเพาะเชื้อแบคทีเรียและทดสอบความไวของเชื้อต่อยาปฏิชีวนะ พบเชื้อแบคทีเรียจำนวนทั้งสิ้น 77 เสตรน ส่วนใหญ่เป็นแบคทีเรียที่ไม่ทำให้เกิดโรค (non-pathogenic organisms) และพบว่ายาปฏิชีวนะที่เชื้อแบคทีเรียไวต่อการทดสอบดี ได้แก่ Oxytetracycline, Gentamicin, Neomycin, ส่วนยาปฏิชีวนะที่เชื้อไวต่อการทดสอบไม่ดี ได้แก่ Tetracycline, Penicillin, Colistin sulfate และ Streptomycin การวิจัยครั้งนี้แสดงว่าวิธีการรักษาโคนมที่มีปัญหาผสมซ้ำโดยวิธีการชะล้างมดลูก ด้วยน้ำเกลือผสมยาปฏิชีวนะ สามารถแก้ไขให้โคนั้นสามารถติดตั้งท้องได้ดีภายลังที่ได้รับการผสมเทียม และเหมาะสมในการปฏิบัติภาคสนาม
