Abstract:
การสอนไวยากรณ์แบบประเพณีนิยมคือ การสอนไวยากรณ์แบบที่ผู้สอนเป็นศูนย์กลาง โดยผู้สอนจะเป็นผู้กำหนดหัวข้อไวยากรณ์ให้ความรู้ทางไวยากรณ์ และประเมินความรู้ความสามารถทางไวยากรณ์ของผู้เรียน อย่างไรก็ตาม การสอนในลักษณะนี้อาจจะไม่มีประสิทธิภาพเพียงพอเนื่องจาก ไม่ได้คำนึงถึงกระบวนการเรียนรู้ภาษาที่สองอย่างแท้จริง ดังที่ Ruthford (1988) กล่าวไว้ว่า “การเรียนรู้ภาษาที่สองมิใช่กระบวนการสะสมสิ่งที่มีอยู่ (เช่นความรู้)” บทความนี้เป็นการรายงานวิธีการสอนไวยากรณ์ชั้นกลางแบบให้ผู้เรียนเป็นศูนย์กลางโดยใช้ความคิดของ (1) focus on form (2) การเขียนบันทึกและการทำแฟ้มสะสมงาน โดยผู้สอนจะให้ผู้เรียนทำกิจกรรมก่อน แล้วให้ผู้เรียนหาข้อผิดทางไวยากรณ์ด้วยตนเอง ก่อนที่จะไปหาข้อผิดพลาดของเพื่อนในกลุ่มย่อยที่จัดขึ้น หลังจากนั้นผู้สอนจึงกำหนดหัวข้อไวยากรณ์โดยอ้างอิงจากลักษณะความผิดของผู้เรียน แล้วจึงอธิบายไวยากรณ์ในที่สุด นอกจากนี้ผู้เรียนจะต้องเขียนบันทึกการเรียนรู้และทำแฟ้มสะสมงานเพื่อฝึกหันกลับไปมองและจดบันทึกกระบวนการเรียนรู้ของตน บทความนี้ยังได้ทำการสำรวจความพึงพอใจของผู้เรียนโดยใช้แบบสอบถามและพบว่าผู้เรียนส่วนใหญ่พอใจ อย่างไรก็ตามผลของแบบสอบถามทำให้ทราบว่ายังมีปัญหาที่ต้องคำนึงอยู่ด้วย
