เส้นโค้งฟิลลิปส์ในประเทศไทย ภายใต้ช่วงเวลาการดำเนินนโยบายการเงินแบบกำหนดเป้าหมายอัตราเงินเฟ้อ

Abstract

ในงานศึกษานี้ได้ทำการศึกษาถึงความสัมพันธ์ที่ควรจะเป็นระหว่างตัวแปรอัตราเงินเฟ้อพื้นฐานและอัตราการว่างงานในประเทศไทย ตามแนวคิดเส้นโค้งฟิลลิปส์ (Phillips curve) ในช่วงเวลาตั้งแต่ปี พ.ศ. 2544-2549 อันเป็นช่วงเวลาที่ประเทศไทยได้ดำเนินนโยบายการเงินภายใต้การกำหนดเป้าหมายอัตราเงินเฟ้อพื้นฐาน (inflation targeting) นอกจากนี้ยังได้ทำการประมาณอัตราเงินเฟ้อพื้นฐาน ณ ระดับที่ทำให้เกิดการจ้างงานเต็มที่ในระยะยาว และทำการทดสอบเชิงนโยบายของการดำเนินนโยบายการเงินแบบกำหนดอัตราเงินเฟ้อพื้นฐานเป็นเป้าหมายอยู่ในช่วงร้อยละ 0-3.5 ต่อปี ว่าสอดคล้องกับการเกิดการจ้างงานเต็มที่ในระยะยาวหรือไม่ในส่วนสุดท้ายของการศึกษา ผลการศึกษาพบว่าความสัมพันธ์เชิงพลวัต (dynamic) ระหว่างตัวแปรที่ทำการศึกษาตามแนวคิดเส้นโค้งฟิลลิปส์ ซึ่งกรณีที่เหมาะสมสำหรับประเทศไทยในช่วงเวลาที่ทำการศึกษาคือ กรณีที่ประชาชนคาดคะเนอัตราเงินเฟ้อโดยใช้ข้อมูลสารสนเทศด้วยวิธี Factor Analysis และความสัมพันธ์ระหว่างอัตราเงินเฟ้อและอัตราการว่างงานมีความสัมพันธ์ลักษณะมิใช่เชิงเส้นตรง (nonlinear: quasiconvex) นอกจากนี้สามารถประกอบอัตราเงินเฟ้อพื้นฐานที่ทำให้เกิดการจ้างงานเต็มที่ในระยะยาว คือร้อยละ 0.1256 ต่อเดือนหรือมีค่าเท่ากับร้อยละ 1.5177 ต่อปี จากผลการศึกษาสะท้อนให้เห็นถึงการดำเนินนโยบายการเงินที่กำหนดให้อัตราเงินเฟ้อพื้นฐานเป็นเป้าหมายของธนาคารแห่งประเทศไทย สามารถทำให้เกิดการจ้างงานเต็มที่ได้ในระยะยาว เป็นการพิสูจน์เชิงประจักษ์ว่า เป้าหมายในการพัฒนาเศรษฐกิจของประเทศทั้งการรักษาเสถียรภาพของราคาภายในประเทศและเป้าหมายการเพิ่มการจ้างงานให้เต็มที่มีความสอดคล้องกัน