Abstract:
วิทยานิพนธ์ฉบับนี้มีจุดมุ่งหมายที่จะศึกษาสภาพปัญหาเกี่ยวกับการแก้ไขความผิดพลาดในร่างกฎหมายและกฎหมายที่เป็นความผิดพลาดในเนื้อหา ซึ่งหมายรวมถึง การพิสูจน์อักษร การอ้างอิงบทมาตรา บทกฎหมายขัดแย้งกันเอง และความผิดพลาดจากเนื้อหาที่ถูกต้อง โดยการพบความผิดพลาดดังกล่าวนั้นอาจเกิดขึ้นได้ทั้งก่อนและหลังการประกาศใช้บังคับเป็นกฎหมาย ผลการศึกษา ในการพบความผิดพลาดในขั้นตอนก่อนประกาศใช้บังคับเป็นกฎหมาย พบว่า รัฐสภา ผู้ที่ก่อให้เกิดความผิดพลาดย่อมต้องแก้ไขร่างกฎหมายให้ถูกต้องสมบูรณ์ก่อนที่จะนำร่าง กฎหมายขึ้นทูลเกล้าฯ ถวายเพื่อให้พระมหากษัตริย์ทรงลงพระปรมาภิไธย ตามหลักกฎหมายทั่วไปที่ว่า ผู้ที่ก่อให้เกิดความผิดพลาด ย่อมต้องเป็นผู้ที่แก้ไข ซึ่งเกิดจากการเปรียบเทียบแนวทางการแก้ไขความผิดพลาดในระหว่างประเทศ และต่างประเทศ การแก้ไขความผิดพลาดในผลแห่งการใช้อำนาจอธิปไตย ข้อบังคับ การประชุม และการแก้ไขความผิดพลาดในร่างกฎหมายในอดีต ในส่วนการพบความผิดพลาดในขั้นตอนหลังประกาศใช้บังคับเป็นกฎหมาย ผลการศึกษาพบว่าอาจพบคำผิดในราชกิจจานุเบกษาได้ใน 2 กรณี คือ (1) กรณีเจ้าหน้าที่พิมพ์กฎหมายผิดจากต้นฉบับ เพื่อให้การบังคับใช้กฎหมายตรงตามเจตนารมณ์ จึงต้องมีการแก้ไขให้ถูกต้องตรงตามต้นฉบับ (2) กรณีเจ้าหน้าที่พิมพ์กฎหมายตรงตามต้นฉบับ แต่มติของสภาผิด หากความผิดพลาดนั้นไม่เป็นสาระสำคัญ เจ้าหน้าที่สามารถแก้ไขให้ถูกต้องได้ หากความผิดพลาดนั้นเป็นสาระสำคัญ ต้องให้รัฐสภาผู้มีอำนาจแก้ไข นอกจากแนวทางการแก้ไขความผิดพลาดในร่างกฎหมายและกฎหมายแล้ว ในกระบวนการร่างกฎหมายควรให้ความสำคัญกับแนวทางการป้องกันความผิดพลาดด้วย โดยการคำนึงถึงการป้องกันในทุกขั้นตอนตั้งแต่การเริ่มยกร่างกฎหมาย จนกระทั่งการประกาศกฎหมายลงราชกิจจานุเบกษา และมีการประสานงานที่ดีต่อกันระหว่างหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง
