Abstract:
การวิจัยครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับการกระทำความผิดในคดีอุกฉกรรจ์และสะเทือนขวัญของผู้กระทำผิดวัยหนุ่ม และเพื่อเป็นแนวทางในการป้องกัน แก้ไขปัญหาการกระทำผิดของวัยหนุ่มเกี่ยวกับการก่อคดีอุกฉกรรจ์และสะเทือนขวัญ โดยการเก็บรวบรวมข้อมูล โดยใช้แบบสอบถามผู้ต้องขังวัยหนุ่มในทัณฑสถานวัยหนุ่มกลางทั้งสิ้นจำนวน 250 ราย และทำการสัมภาษณ์แบบเจาะลึก (In-depth Interview) ผู้ต้องขังวัยหนุ่มในทัณฑสถานวัยหนุ่มจำนวน 10 ราย เพื่อรวบรวมข้อมูลมาประกอบการวิเคราะห์สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล คือ ร้อยละ (percentage) ค่าเฉลี่ย (Mean) และการทดสอบความสัมพันธ์ด้วยค่าไคสแควร์ (Chi-square) ซึ่งทดสอบด้วยความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ที่ระดับ 0.05 สำหรับข้อมูลเชิงปริมาณ และวิเคราะห์เนื้อหา สำหรับข้อมูลเชิงคุณภาพ ผลการศึกษาพบว่า สถานภาพการสมรส ระดับการศึกษา อาชีพ การมีพฤติกรรมเกี่ยวข้องกับอบายมุข สถานภาพถิ่นที่อยู่ รายได้ของครอบครัว ภาระหนี้สิน การมีภาระเลี้ยงดูบุคคลในครอบครัว ประวัติการกระทำผิดของคนในครอบครัวหรือเครือญาติ ไม่มีความสัมพันธ์กับการกระทำความผิดในคดีอุกฉกรรจ์และสะเทือนขวัญ ส่วนปัจจัยด้านการคบเพื่อนและความสัมพันธ์กับผู้เสียหายมีความสัมพันธ์กับการกระทำความผิดในคดีอุกฉกรรจ์และสะเทือนขวัญ แต่เป็นไปในทิศทางที่ตรงกันข้ามกับสมมติฐานการวิจัย
