การสื่อสารเพื่อการเรียนรู้ระหว่างครูและเด็กออทิสติก

Abstract

วิทยานิพนธ์เรื่อง "การสื่อสารเพื่อการเรียนรู้ระหว่างครูและเด็กออทิสติก" เป็นการศึกษารูปแบบและวิธีการสื่อสารของครูผู้สอน รวมถึงปัจจัยที่สัมพันธ์ต่อการสื่อสารเพื่อการเรียนรู้ของเด็กออทิสติก การวิจัยนี้เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ (Qualitative research) ใช้วิธีการเก็บข้อมูลแบบสหวิธีวิทยาการ (Multiple methodology) ประกอบด้วยการวิจัยเอกสาร (Documentary research) การสังเกตการณ์แบบไม่มีส่วนร่วม (Non-participant observation) และการสัมภาษณ์เชิงลึก (In-depth interview) ผลการวิจัยพบว่า 1. รูปแบบและวิธีการสื่อสารระหว่างครูและเด็กออทิสติกในชั้นเรียนพิเศษโดยรวมพบว่ามีลักษณะของการจัดกลุ่มเด็กออทิสติกเป็นไปตามนโยบายของโรงเรียน ส่วนการจัดที่นั่งให้เด็กในชั้นเรียนจะปรับเปลี่ยนตามรูปแบบการสอน และพฤติกรรมของเด็กออทิสติก สำหรับปัจจัยด้านลักษณะครูพบว่าครูส่วนใหญ่มีความคล่องแคล่ว กระตือรือร้น ช่างสังเกต อดทนและมีทัศนคติที่ดีกับเด็ก เนื้อหาวิชาที่สอนจะถูกประยุกต์ให้เข้ากับสถานการณ์ในปัจจุบันของสังคม มากกว่าจะสอนตามหนังสือ สื่อที่ใช้ประกอบจะต้องจับต้องได้ มีขนาดใหญ่ หรือมีสีสันสะดุดตา และเป็นของจริง เทคนิคการสอนของครู จะอาศัยการสอนให้เด็กเรียนรู้ได้ด้วยตนเองหรือมีประสบการณ์ตรงกับเรื่องที่สอน ส่วนปัจจัยด้านลักษณะเด็กออทิสติก ได้แก่ อาการของความผิดปกติ อารมณ์ และนิสัย ซึ่งมีผลต่อการเลือกรูปแบบการสอนและการสื่อสารของครูต่อเด็กดังนี้ 1.1. ความผิดปกติทางด้านปฏิสัมพันธ์ทางสังคม ครูจะใช้วิธีการเรียกชื่อบ่อยๆ เพื่อกระตุ้นความสนใจของเด็กและให้ทำงานกลุ่มหรือทำกิจกรรมเป็นกลุ่มเพื่อฝึกการเข้าสังคม 1.2. ความผิดปกติด้านพฤติกรรมจะใช้วิธีการต่างๆ เพื่อหยุดพฤติกรรมที่ผิดปกติโดยทันที คือ การสัมผัส การว่ากล่าวตักเตือน และการลงโทษ 1.3. ความผิดปกติด้านการสื่อความหมายและภาษา ครูจะใช้วิธีการพูดนำให้เด็กพูดตาม รวมถึงมีการใช้ท่าทางประกอบการพูดอย่างมาก 1.4. ส่วนความผิดปกติด้านจินตนาการ พบว่า ครูจะสอดแทรกการฝึกจินตนาการในงานที่มอบหมาย 2. ปัจจัยที่มีผลต่อรูปแบบและวิธีการสื่อสารระหว่างครูและเด็กออทิสติก ได้แก่ 1. ปัจจัยภายในตัวเด็กออทิสติก 2. ปัจจัยภายในตัวครู 3. การจัดบรรยากาศในชั้นเรียน 4. นโยบายโรงเรียน 5. ปัจจัยภายในกลุ่มเด็กออทิสติก และ 6. ปัจจัยภายนอกห้องเรียน