การเปิดเผยตนเองของผู้หญิงและผู้ชายในองค์กรไทย

Abstract

ศึกษาลักษณะการเปิดเผยตนเองของผู้หญิงและผู้ชายในองค์กรไทย ปฏิสัมพันธ์การเปิดเผยตนเองระหว่างเพศเดียวกันและต่างเพศกัน ในสถานภาพการทำงานระหว่างผู้บังคับบัญชากับผู้ใต้บังคับบัญชา และในฐานะผู้ร่วมงาน ตลอดจนเพื่อศึกษาวัตถุประสงค์ ทิศทางของผลในเชิงการสื่อสาร และปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการเปิดเผยตนเองของสมาชิกองค์กรไทย โดยเป็นการวิจัยเชิงสำรวจที่เก็บข้อมูลจากการตอบแบบสอบถาม ของกลุ่มตัวอย่างจำนวน 400 คน ซึ่งปฏิบัติงานในองค์กรชั้นนำของประเทศสิบแห่งที่มีผู้สนใจเข้าร่วมงาน และเก็บข้อมูลเพิ่มเติมด้วยการสัมภาษณ์ทางโทรศัพท์จากกลุ่มตัวอย่างอีก 20 คน ผลการวิจัยพบว่า ลักษณะการเปิดเผยตนเองของผู้หญิงและผู้ชายในองค์กรไทย มีความแตกต่างกันคือ ผู้หญิงมักจะใช้อารมณ์ ความรู้สึกเปิดเผยตนเองโดยไม่ทันยั้งคิด ขณะที่ผู้ชายมักจะคิดเรื่องราวไว้ก่อนที่จะเปิดเผยตนเองออกไป อย่างไรก็ตาม ผลการวิจัยยังแสดงให้เห็นว่ากลุ่มตัวอย่างทั้งสองเพศไม่ชอบพูดคุย และแสดงความคิดเห็นใดๆ แต่เมื่อเปิดเผยตนเองจะพูดแบบตรงไปตรงมา และถ้าจำเป็นก็ต้องปรับแต่งคำพูดบ้างเพื่อไม่ให้ผู้ฟังรู้สึกเสียใจ โดยที่ผลการวิจัยยังไม่สามารถชี้ชัดได้ว่า กลุ่มตัวอย่างทั้งสองเพศเปิดเผยตนเองเรื่องใดบ้าง เพียงแต่ทราบประเด็นว่า หากเป็นกลุ่มตัวอย่างเพศหญิงก็มักจะปรับทุกข์ในเวลาที่มีปัญหา เกี่ยวกับเรื่องงาน ขณะที่กลุ่มตัวอย่างเพศชายชอบพูดคุยเกี่ยวกับความสำเร็จในการทำงาน ส่วนปฏิสัมพันธ์ในการเปิดเผยตนเองนั้น ทั้งกลุ่มตัวอย่างผู้หญิงและผู้ชายมีปริมาณการเปิดเผยตนเอง ระหว่างเพศเดียวกันและต่างเพศกันไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ โดยที่ทั้งสองเพศไม่ชอบแสดงความคิดเห็นในเรื่องใดๆ กับคู่ปฏิสัมพันธ์เพศเดียวกันหรือต่างเพศกันและยังไม่สามารถบอกได้ชัดเจนว่า กลุ่มตัวอย่างมีวัตถุประสงค์ของการเปิดเผยตนเองอย่างไร หากพิจารณาในเรื่องของผลของการเปิดเผยตนเองพบว่า ทั้งสองเพศมักจะคำนึงถึงทิศทางของผลจากการเปิดเผยตนเอง ที่อาจก่อให้เกิดความเสียหายมากกว่าผลในทางที่ดี สำหรับปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการเปิดเผยตนเองนั้น พบว่าสถานภาพการทำงานเป็นปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการเปิดเผยตนเอง ของสมาชิกองค์กรไทย โดยที่เพศและการเบี่ยงเบนทางเพศเป็นตัวแปรที่สามารถ อธิบายความแปรปรวนของปริมาณการเปิดเผยตนเองได้ไม่ชัดเจนนัก