ปัจจัยคัดสรรที่สัมพันธ์กับความง่วงของเด็กวัยรุ่นไทยในกรุงเทพมหานคร

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ ศึกษาระดับความง่วงและหาความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยคัดสรร ได้แก่ อายุ ดัชนีมวลกาย ความเจ็บป่วย สุขลักษณะการนอนหลับ การดูแลด้านการนอนหลับของผู้ปกครอง ตาราง การเรียน การใช้เวลาว่างกับความง่วงของวัยรุ่นไทย ในกรุงเทพมหานคร กลุ่มตัวอย่าง คือ นักเรียนอายุ 12-18 ปี ที่ศึกษาระดับมัธยมศึกษา ในกรุงเทพมหานคร สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน กระทรวงศึกษาธิการ จำนวน 399 คน เครื่องมือที่ใช้ในการศึกษาครั้งนี้ ประกอบด้วย แบบสอบถามข้อมูล ส่วนบุคคล แบบสอบถามสุขลักษณะการนอนหลับ แบบสอบถามการดูแลด้านนอนหลับของผู้ปกครอง แบบสอบถามตารางการเรียน แบบสอบถามการใช้เวลาว่าง เป็นแบบสอบถามที่ได้จากการทบทวน วรรณกรรม และปรับปรุงจากแบบสอบถามการสำรวจนิสัยการนอนหลับของเด็กวัยรุ่น Adolescent Sleep Habits Survey (Owens, 2002) แบบประเมินความง่วงปรับปรุงมาจาก an Epworth Sleepiness Scale (John, 1991) ร่วมกับ Adolescent Sleep Habits Survey (Owens, 2002) ผ่านการตรวจสอบความตรงตาม เนื้อหาจากผู้ทรงคุณวุฒิ จำนวน 5 ท่าน มีค่าความเชื่อมั่นสัมประสิทธิ์แอลฟาครอนบาค (Cronbach’s Alpha) เท่ากับ .67, .70, .70, .72, และ .87 ตามลำดับ วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเพียร์สัน และ ไคสแควร์ สรุปผล การศึกษาได้ดังนี้ 1. นักเรียนวัยรุ่นในกรุงเทพมหานคร ส่วนใหญ่มีความง่วงในระดับเล็กน้อย ร้อยละ 35.1 2. การดูแลด้านการนอนหลับของผู้ปกครองและดัชนีมวลกาย ไม่มีความสัมพันธ์กับความง่วงของเด็กวัยรุ่น ไทยในกรุงเทพมหานคร (r) เท่ากับ .024,-.041 ตามลำดับ 3. อายุ มีความสัมพันธ์ทางบวกกับความง่วงของ เด็กวัยรุ่นไทยในกรุงเทพมหานคร อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 (r) เท่ากับ .169 4. สุขลักษณะการ นอนหลับ ตารางการเรียนและการใช่เวลาว่างมีความสัมพันธ์ทางลบกับความง่วงของเด็กวัยรุ่นไทยใน กรุงเทพมหานคร อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 (r) เท่ากับ -.234, -.130, -.326 ตามลำดับ 5. ความง่วง ของเด็กนักเรียนวัยรุ่นในกรุงเทพมหานคร มีความสัมพันธ์กับความเจ็บป่วยอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ ระดับ .05.