เกณฑ์ในการพัฒนาสวนนิเวศน์อุตสาหกรรมเชิงเศรษฐศาสตร์ในประเทศไทย

Abstract

รูปแบบของสวนอุตสาหกรรมที่มุ่งเน้นการพัฒนาทั้งทางด้านสิ่งแวดล้อมและด้านเศรษศาสตร์ ที่เรียกว่าสวนนิเวศน์อุตสาหกรรมเชิงเศรษฐศาสตร์ (Eco-Industrial Park, EIP) และตัวอย่างในการเริ่มพัฒนาสวนนิเวศน์อุตสาหกรรมเชิงเศรษฐศาสตร์ในประเทศไทยเกิดจากการศึกษาจากข้อมูลในเว็บไซด์ต่างๆ ในระบบเครือข่ายข้อมูลทางคอมพิวเตอร์ (Internet) และข้อมูลจากผู้ที่เกี่ยวข้องในการพัฒนา EIP ในสหรัฐอเมริกาและแคนาดา รวมถึงการศึกษาข้อมูลที่เกี่ยวข้องจากภายในประเทศ ซึ่งจากการศึกษาพบว่า รัฐบาลจะต้องแสดงเจตนารมณ์ในการที่จะพัฒนาส่งเสริมด้านสิ่งแวดล้อมอย่างจริงจังและมีความพร้อมที่จะลงทุน จึงจะสามารถผลักดันให้เกิดการพัฒนา EIP ขึ้นได้ โดยในการพัฒนา EIP นั้นจะเกี่ยวข้องกับการศึกษาพื้นที่ที่จะเข้าไปตั้ง EIP ทั้งในด้านนิเวศน์วิทยาของพื้นที่ ประเภทของอุตสาหกรรมที่ตั้งอยู่ในบริเวณนั้น การออกแบบการใช้พื้นที่เพื่อรักษาระบบนิเวศน์เดิมไว้ การศึกษาถึงเทคนิคในการนำของเสียหรือผลผลิตพลอยได้ (Non Product Output, NPO) มาใช้ การออกแบบโครงข่ายการแลกเปลี่ยนของเสียหรือผลผลิตพลอยได้ (NPO Network Design) และการออกแบบเครื่องมือที่ใช้ช่วยในการจัดการข้อมูลและประมวลผล (Information System and Evaluate Tool) ซึ่งหากมี ข้อมูลที่ถูกต้องและมากเพียงพอ และมีเครื่องมือช่วยออกแบบที่มีประสิทธิภาพ จะทำให้การพัฒนา EIP มีความเสี่ยงต่อการผิดพลาดน้อยลง จากการพัฒนา EIP จะทำให้เกิดประโยชน์ด้านสิ่งแวดล้อม โดยสมาชิกของสวนอุตสาหกรรมยังคงได้รับผลตอบแทนเช่นเดิมหรืออย่างน้อยไม่เสียค่าใช้จ่ายเพิ่มในระยะยาว รวมถึงประโยชน์ต่อสังคมอันได้แก่ การจ้างงาน และการลดภาระของประชาชนที่ต้องแบกรับค่าใช้จ่ายด้านสิ่งแวดล้อม