การใช้แบบจำลองการจราจรเพื่อวิเคราะห์ผลของการให้สิทธิ์รถประจำทางโดยใช้สัญญาณไฟ ต่อการให้บริการรถประจำทางด่วนพิเศษ

Abstract

รถโดยสารประจาทางด่วนพิเศษหรือรถโดยสารบีอาร์ที เป็นระบบขนส่งมวลชนที่แล่นในช่องจราจรพิเศษ และมีระบบควบคุมการเดินรถโดยอาศัยเทคโนโลยีสมัยใหม่ เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพในการเดินรถ อย่างไรก็ดีแม้ว่ารถโดยสารบีอาร์ทีจะมีช่องจราจรเฉพาะ แต่ยังคงมีจุดตัดบริเวณทางแยกอยู่ จึงต้องอาศัยระบบการให้สิทธิ์แก่รถโดยสารประจาทางด่วนพิเศษ เพื่อสร้างความแน่นอนและความเชื่อถือได้ของตารางเวลาการเดินรถ อีกทั้งลดการสูญเสียเวลาในการเดินทางให้น้อยที่สุด ดังนั้นวิทยานิพนธ์นี้จึงมุ่งหวังที่จะศึกษา การให้สิทธิ์แก่รถโดยสารประจาทาง 4 วิธีคือ ไม่มีการให้สิทธิ์ วิธี Passive วิธี Active และวิธี Differential พื้นที่ศึกษา ได้แก่ โครงการรถโดยสารประจาทางด่วนพิเศษสายแรกจากช่องนนทรี-ราชพฤกษ์ ในการศึกษาจะพัฒนาแบบจำลองจราจร AIMSUN และปรับแก้แบบจำลองเพื่อให้มีผลใกล้เคียงกับสภาพจริง จากการศึกษาพบว่า การให้สิทธิ์แก่รถโดยสารประจาทางด่วนพิเศษทุกวิธีสามารถช่วยลดเวลาในการเดินทางของรถโดยสารประจาทางด่วนพิเศษได้ แต่วิธี Active เป็นวิธีที่สามารถลดความล่าช้าที่ทางแยกได้มากที่สุด เมื่อคำนึงถึงผลกระทบทางจราจรจะพบว่า การให้สิทธิ์โดยวิธี Passive จะส่งผลกระทบมากต่อจราจรสายหลัก ขณะที่การให้สิทธิ์โดยวิธี Active และ Differential จะส่งผลกระทบมากบนทางสายรอง ขณะที่การให้สิทธิ์โดยวิธี Differential นั้น จะช่วยให้การเดินรถโดยสารประจาทางด่วนพิเศษมีความแน่นอนของการให้บริการได้อย่างเด่นชัด ในการศึกษานี้ได้แสดงการประยุกต์ใช้โปรแกรมจาลองการจราจรเพื่อวิเคราะห์ผลกระทบของการให้สิทธิ์รถโดยสารประจาทางด่วนพิเศษ รวมถึงเปรียบเทียบประสิทธิภาพของการให้สิทธิ์ในแต่ละวิธี.