ผลของการให้ผลย้อนกลับที่มีต่อความสามารถในการเสิร์ฟลูกสั้นและลูกยาวของผู้เล่นกีฬาแบดมินตัน

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของการให้ผลย้อนกลับที่มีต่อ ความสามารถในการเสิร์ฟลูกสั้นและลูกยาวของผู้เล่นกีฬาแบดมินตัน และเพื่อเปรียบเทียบผลของการให้ผลย้อนกลับระหว่างกลุ่มที่เสิร์ฟลูกโดยการ ให้ผลย้อนกลับที่เป็นคำพูดและการแสดงท่าทางการเสิร์ฟลูกที่ถูกต้องจากผู้ฝึก กลุ่มเสิร์ฟลูกโดยการให้ผลย้อนกลับที่เป็นภาพเคลื่อนไหวจากผู้ฝึก และกลุ่มที่เสิร์ฟลูกโดยการให้ผลย้อนกลับทั้งคำพูด การแสดงท่าทางการเสิร์ฟลูกที่ถูกต้อง และภาพเคลื่อนไหวจากผู้ฝึกกับกลุ่มควบคุม โดยกลุ่มตัวอย่างเป็นนิสิตชายและหญิงที่ลงทะเบียนเรียนวิชากิจกรรมแบดมินตัน จำนวน 60 คน ที่เข้ารับการทดสอบการตีลูกกระทบฝาผนังก่อนเข้าโปรแกรมฝึก โดยใช้แบบทดสอบการตีลูกกระทบฝาผนังของล็อคฮาร์ทและแมคเฟอร์สัน (Lockhart and McPherson Wall Volley Test) แบ่งกลุ่มตัวอย่างออกเป็น 4 กลุ่มๆละ 15 คน กำหนดให้กลุ่มทดลองที่ 1 ฝึกการเสิร์ฟลูกโดยการให้ผลย้อนกลับที่เป็นคำพูดและการแสดงท่าทางการเสิร์ฟ ลูกที่ถูกต้องจากผู้ฝึก กลุ่มทดลองที่ 2 ฝึกการเสิร์ฟลูกโดยการให้ผลย้อนกลับที่เป็นภาพเคลื่อนไหวจากผู้ฝึก กลุ่มทดลองที่ 3 ฝึกการเสิร์ฟลูกโดยการให้ผลย้อนกลับทั้งคำพูด การแสดงท่าทางการเสิร์ฟลูกที่ถูกต้อง และภาพเคลื่อนไหวจากผู้ฝึก และกลุ่มควบคุม ฝึกการเสิร์ฟลูกโดยไม่ได้รับผลย้อนกลับจากผู้ฝึก โดยกลุ่มตัวอย่างทั้ง 4 กลุ่ม จะต้องฝึกเสิร์ฟทั้งลูกสั้นหน้ามือ ลูกสั้นหลังมือและลูกยาว ทั้งจากสนามด้านซ้ายและสนามด้านขวา ทำการฝึกสัปดาห์ละ 3 วัน คือ วันจันทร์ วันพุธ และวันพฤหัสบดี ซึ่งทำการเสิร์ฟวันละ 60 นาที ฝึกทั้งสิ้นเป็นเวลา 8 สัปดาห์ โดยจะได้รับการทดสอบการเสิร์ฟทั้งสนามด้านขวาและสนามด้านซ้ายในการทดสอบก่อน การฝึก ภายหลังการฝึกสัปดาห์ที่ 4 และภายหลังการฝึกสัปดาห์ที่ 8 ด้วยแบบทดสอบความสามารถในการเสิร์ฟลูกสั้นของของเฟรนช์ (French Short Serve Test) และแบบทดสอบการเสิร์ฟลูกยาวของสก็อตและฟอกซ์ (Scott and Fox Long Serve Test) แล้วนำข้อมูลที่ได้จากการทดสอบมาวิเคราะห์โดยใช้โปรแกรมสถิติสำเร็จรูปทาง สังคมศาสตร์ สำหรับโปรแกรมวินโดวส์ รุ่น 11.5 โดยการหาค่าเฉลี่ย ([mean]) ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน (S.D.) ภายในกลุ่มใช้การวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว (One-Way Analysis of Variance) และการเปรียบเทียบความแตกต่างของค่าเฉลี่ยเป็นรายคู่โดยวิธีของเชฟเฟ่ (Scheffe) ระหว่างกลุ่มใช้การวิเคราะห์ความแปรปรวนร่วม (One-Way Analysis of Covariance) และการเปรียบเทียบความแตกต่างของค่าเฉลี่ยเป็นรายคู่โดยวิธีของแอล เอส ดี (LSD) ผลการวิจัยพบว่า 1) การฝึกเสิร์ฟโดยการให้ผลย้อนกลับทำให้ความสามารถในการเสิร์ฟลูกสั้นและลูก ยาวของผู้เล่นกีฬาแบดมินตันเพิ่มขึ้นจากก่อนการฝึก 2) กลุ่มทดลองทั้งสามกลุ่มมีความสามารถในการเสิร์ฟลูกแบดมินตันสูงกว่ากลุ่มควบ คุมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 3) กลุ่มทดลองที่ 3 มีความสามารถในการเสิร์ฟลูกแบดมินตันสูงกว่า กลุ่มทดลองที่ 1 กลุ่มทดลองที่ 2 และกลุ่มควบคุม ตามลำดับ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05