การพัฒนาโมเดลเชิงสาเหตุของคุณภาพของสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน

Abstract

การวิจัยครั้งนี้เป็นการศึกษาความสัมพันธ์เชิงสาเหตุโดยมีวัตถุประสงค์ คือ1 ) เพื่อศึกษาปัจจัย ที่ส่งผลต่อคุณภาพสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน 2) เพื่อพัฒนาและตรวจสอบความสอดคล้องของโมเดลเชิงสาเหตุของคุณภาพสถานศึกษาขั้นพื้นฐานที่พัฒนาขึ้นกับข้อมูลเชิงประจักษ์ กลุ่มตัวอย่างในการวิจัย คือ สถานศึกษาในสังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน ที่ได้รับการประเมินคุณภาพภายนอกในรอบที่สองจากสำนักงานรับรองมาตรฐานและประเมินคุณภาพการศึกษา(องค์การมหาชน)ใน พ.ศ. 2549-2550 จำนวน 218 โรงเรียน ผู้ให้ข้อมูลในการวิจัย ได้แก่ ครูและผู้บริหาร ตัวแปรที่ใช้ในการวิจัย ประกอบด้วย ตัวแปรภายในแฝง 4 ตัวแปร คือ คุณภาพสถานศึกษา สมรรถนะของผู้บริหาร คุณลักษณะของครูและการมีส่วนร่วมของชุมชน ตัวแปรภายนอกแฝง 1 ตัวแปร คือ บริบทของสถานศึกษา โดยตัวแปรแฝง วัดจากตัวแปรสังเกตได้รวมทั้งหมด 12 ตัวแปร เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยเป็นแบบสอบถาม ซึ่งมีความเที่ยงในการวัดตัวแปรสังเกตได้แต่ละตัวตั้งแต่ .70 -.96 วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติบรรยาย การวิเคราะห์สหสัมพันธ์ และการวิเคราะห์โมเดลลิสเรล ผลการวิจัยที่สำคัญสรุปได้ดังนี้1. ปัจจัยที่ส่งผลต่อคุณภาพของสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน คือ สมรรถนะของผู้บริหาร คุณลักษณะของครู การมีส่วนร่วมของชุมชน และบริบทของสถานศึกษา โดยตัวแปรที่มีอิทธิพลรวมสูงสุดต่อคุณภาพ คือ สมรรถนะของผู้บริหาร ส่วนตัวแปรที่มีอิทธิพลทางตรงต่อคุณภาพสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน ได้แก่ สมรรถนะของผู้บริหารและการมีส่วมร่วมของชุมชน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 และ .05 2. โมเดลเชิงสาเหตุของคุณภาพของสถานศึกษาขั้นพื้นฐานโดยภาพรวม ประกอบด้วย โมเดลเชิงสาเหตุของคุณภาพของสถานศึกษาขั้นพื้นฐานมีความสอดคล้องกับข้อมูล เชิงประจักษ์ โดยให้ค่าไค-สแควร์(Chi-square)เท่ากับ 69.755 p=.123 ที่องศาอิสระเท่ากับ 38 ค่าGFI เท่ากับ .951 ค่าAGFIเท่ากับ .927 และค่าRMRเท่ากับ0.136 ตัวแปรในโมเดลสามารถอธิบาย ความแปรปรวนของคุณภาพของสถานศึกษาขั้นพื้นฐานได้ร้อยละ 29.3