ผลของโปรแกรมการให้ข้อมูลแบบรูปธรรม-ปรนัย ต่อความกลัวการได้รับยาพ่นแบบฝอยละอองของเด็กวัยก่อนเรียน กลุ่มโรคติดเชื้อทางเดินหายใจเฉียบพลัน

Abstract

การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงทดลอง มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของโปรแกรมการให้ข้อมูลแบบรูปธรรม-ปรนัย ต่อการกลัวการได้รับยาพ่นแบบฝอยละออง ของเด็กวัยก่อนเรียนกลุ่มโรคติดเชื้อทางเดินหายใจเฉียบพลัน กลุ่มตัวอย่างคือผุ้ป่วยเด็กวัยก่อนเรียนอายุ 3-5 ปี ที่เข้ารีบการรักษาแผนกผู้ป่วยนอก โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ จำนวน 32 คน กลุ่มตัวอย่างได้รับการสุ่มเข้ากลุ่มทดลอง 16 คน และกลุ่มควบคุม 16 คน ผู้ป่วยเด็กในกลุ่มทดลองได้รับข้อมูลแบบรูปธรรม-ปรนัย เกี่ยวกับสถานการณ์พ่นยาแบบฝอยละอองที่กำลังจะเกิดขึ้น ด้วยการเล่นตุ๊กตากับพยาบาล โดยมีเนื้อหาข้อมูลประกอบด้วย ข้อมูลเกี่ยวกับ 1) ลักษณะของสภาพแวดล้อม 2) เหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นตามลำดับเวลา 3) ความรู้สึกสัมผัส และอาการทางกายที่จะเกิดขึ้น 4) สาเหตุของความรู้สึกสัมผัส อาการ และประสบการณ์ที่เกิดขึ้น ความกลัวของเด็กขณะเผชิญสถานการณ์พ่นยาแบบฝอยละออง ประเมินโดยแบบสังเกตพฤติกรรมความกลัวการได้รับยาพ่นแบบฝอยละอองของเด็กวัยก่อนเรียน ซึ่งผู้วิจัยพัฒนาขึ้นจากแบบสังเกตพฤติกรรมความกลัวต่อกิจกรรมการพยาบาล ในช่วงแรกรับผู้ป่วยใหม่ของเด็กวัยก่อนเรียน ของวิภาดา แสงนิมิตชัยกุล และวราภรณ์ ชัยวัฒน์ (2550) มีค่าดัชนีความตรงจามเนื้อหา .96 และค่าความเที่ยงของการสังเกต .90 วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติทดสอบที (t-test independent) กำหนดระดับนัยสำคัญที่ระดับ .05 ผลการวิจัยสรุปว่า เด็กวัยก่อนเรียนกลุ่มที่ได้โปรแกรมการให้ข้อมูลแบบรูปธรรม-ปรนัย มีความกลัวการได้รับยาพ่นแบบฝอยละออง น้อยกว่าเด็กกลุ่มที่ได้รับการให้ข้อมูลตามปกติอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05