ความชุกของการกลายพันธุ์ของยีนเคราสในเนื้อเยื่อมะเร็งตับอ่อนในผู้ป่วยไทย

Abstract

ที่มา ในผู้ป่วยมะเร็งตับอ่อนพบว่ามีการกลายพันธุ์ของเคราสยีน ในการศึกษาต่างประเทศพบว่าอุบัติการณ์สูงถึง 70-90% แต่ยังไม่มีการศึกษาในประเทศไทยทางผู้วิจัยจึงมีความสนใจศึกษาการกลายพันธุ์ของยีนเคราสในประเทศไทย วัตถุประสงค์ ความชุกของการกลายพันธุ์ของยีนเคราสของเนื่อเยื่อมะเร็งตับอ่อน ในผู้ป่วยไทย ผู้ป่วยและวิธีการ ผู้ป่วยที่ได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นเรื่องมะเร็งตับอ่อนในช่วง พ.ศ. 1 มกราคม 2549 ถึง 30 พฤศจิกายน พ.ศ. 2552 ตามรหัสโรค ICD10 ซึ่งเป็นผู้ป่วยที่ได้รับการรักษาเป็นผู้ป่วยในของโรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ และมีผลชิ้นเนื้อเพียงพอในการตรวจการกลายพันธุ์ของเคราสยีน ด้วยวิธีไพโรซีเควนซิ่งเทคนิค ผลการศึกษา ผู้ป่วยมะเร็งตับอ่อนทั้งหมด 25 ราย จากการตรวจการกลายพันธุ์ของเคราสยีนพบการกลายพันธุ์(k-ras mutant) 10 ราย คิดเป็นร้อยละ 40 ไม่มีการกลายพันธุ์(k-ras wild type) 15 รายโดยตาแหน่งของการกลายพันธุ์พบที่ตาแหน่ง GGT เป็น GAT 7 ราย(ร้อยละ 70) และ GGT เป็น GCT 3 ราย (ร้อยละ 30) และพบว่ามัธยฐานการรอดชีวิตของผู้ป่วยที่มีการกลายพันธุ์ของเคราสยีน (k-ras mutant) แตกต่างจากกลุ่มที่ไม่มีการกลายพันธุ์อย่างมีนัยสาคัญ 7.00 เดือน เทียบกับ 18.56 เดือน (log rank test P=0.036) สรุปผลการวิจัย อุบัติการณ์ของการกลายพันธุ์ของยีนเคราสในมะเร็งตับอ่อนในการศึกษาอยู่ที่ร้อยละ 40 ซึ่งแตกต่างจากการศึกษาอื่น อาจเนื่องมาจากเชื้อชาติ ที่แตกต่างกัน ระยะเวลาของการเก็บรักษาชิ้นเนื้อและตาแหน่งที่นามาตรวจการกลายพันธุ์ มีแนวโน้มว่าการตรวจการกลายพันธุ์ของเคราสยีนอาจเป็นสิ่งปัจจัยที่มีผลต่อการพยากรณ์ (prognostic factor) ได้ในอนาคต