ผลของการฝึกเสริมพลัยโอเมตริกที่มีต่อความสามารถในการเลี้ยงลูกฟุตซอลของนักกีฬาฟุตซอลระดับมัธยมศึกษาตอนปลาย

Abstract

ศึกษาและเปรียบเทียบผลของการฝึกเสริมพลัยโอเมตริก ที่มีต่อความสามารถในการเลี้ยงลูกฟุตซอล ของนักกีฬาฟุตซอลระดับมัธยมศึกษาตอนปลาย กลุ่มตัวอย่างเป็นนักกีฬาระดับมัธยมศึกษาตอนปลายของโรงเรียนสวนกุหลาบวิทยาลัย จำนวน 24 คน โดยวิธีการเลือกแบบเฉพาะเจาะจงแล้วแบ่งกลุ่มตัวอย่างออกเป็น 2 กลุ่มๆ ละ 12 คน กำหนดให้กลุ่มควบคุมฝึกตามโปรแกรมฝึกปกติ เป็นเวลา 2 ชม. กลุ่มทดลองฝึกโปรแกรมปกติเป็นเวลา 1 ชม. 20 นาที และฝึกเสริมโปรแกรมพลัยโอเมตริก เป็นเวลา 40 นาที โดยฝึก 8 สัปดาห์ๆ ละ 3 วัน คือ วันจันทร์ วันพุธ และวันศุกร์ ทดสอบความสามารถในการเลี้ยงลูกฟุตซอล ก่อนการทดลอง หลังการทดลองสัปดาห์ที่ 4 และหลังการทดลองสัปดาห์ที่ 8 นำผลที่ได้มาวิเคราะห์ตามวิธีทางสถิติด้วยการหาค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ทดสอบค่า "ที" และวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียวด้วยการวัดซ้ำ (One-way analysis of variance with repeated measures) ถ้าพบความแตกต่างจึงเปรียบเทียบความแตกต่างเป็นรายคู่ โดยวิธีการของแอลเอสดี (LSD) ทดสอบความมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ผลการวิจัยพบว่า 1. กลุ่มควบคุม เมื่อฝึกตามโปรแกรมเป็นเวลา 8 สัปดาห์ มีความสามารถในการเลี้ยงลูกฟุตซอล ดีกว่าก่อนการทดลองอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 2. กลุ่มทดลอง เมื่อฝึกตามโปรแกรมเป็นเวลา 4 สัปดาห์ มีความสามารถในการเลี้ยงลูกฟุตซอลดีกว่าก่อนการทดลอง อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 3. กลุ่มทดลอง เมื่อฝึกตามโปรแกรมเป็นเวลา 8 สัปดาห์ มีความสามารถในการเลี้ยงลูกฟุตซอลดีกว่าก่อนการทดลอง อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 4. กลุ่มทดลอง เมื่อฝึกตามโปรแกรมเป็นเวลา 8 สัปดาห์ มีความสามารถในการเลี้ยงลูกฟุตซอลดีกว่าหลังการทดลอง 4 สัปดาห์ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 5. กลุ่มควบคุมกับกลุ่มทดลอง เมื่อฝึกตามโปรแกรมเป็นเวลา 4 สัปดาห์ ทั้งสองกลุ่มมีความสามารถในการเลี้ยงลูกฟุตซอลไม่แตกต่างกัน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 6. กลุ่มควบคุมกับกลุ่มทดลอง เมื่อฝึกตามโปรแกรมเป็นเวลา 8 สัปดาห์ กลุ่มทดลองมีความสามารถในการเลี้ยงลูกฟุตซอลดีกว่ากลุ่มควบคุม อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05