การศึกษาเปรียบเทียบต่างของระบบเสียงหนักเบาในภาษาอังกฤษและภาษาไทย และการวิเคราะห์ข้อผิดในการออกเสียงศัพท์แพทย์หลายพยางค์ในภาษาอังกฤษ

Abstract

วิทยานิพนธ์ฉบับนี้มีวัตถุประสงค์ที่จะศึกษาเปรียบเทียบต่างระบบเสียงหนักเบาในภาษาอังกฤษและภาษาไทย และวิเคราะห์ข้อผิดในการลงเสียงหนักหรือไม่ลงเลียงหนักในคำศัพท์แพทย์หลายพยางค์ในภาษาอังกฤษว่าเกิดจาการแทรกแซงของระบบเสียงหนักเบาในภาษาไทยหรือไม่ ผลจากการเปรียบต่างพบว่า ระบบเสียงหนักเบาของพยางค์เดียวในภาษาไทยคล้ายกันระบบเสียงหนักเบาของคำพยางค์เดียวในภาษาอังกฤษ ส่วนระบบเสียงหนักเบาของคำพยางค์ในภาษาไทยนั้นแตกต่างจากระบบเสียงหนักเบาของคำหลายพยางค์ในภาษาอังกฤษนอกจากนั้นยังพบว่าลักษณะร่วมทางสัทศาสตร์ของพยางค์เสียงหนักในภาษาทั้งสองแตกต่างกันอีกด้วย ผลของการวิเคราะห์ข้อผิดของกลุ่มทดสอบ 20 คนในการออกเสียงคำศัพท์แพทย์หลายพยางค์ในภาษาอังกฤษจำนวน 19 คำปรากฏในชุดทดสอบชุดที่ต่างกัน พบว่า 88.7 % ของคำทดสอบเป็นข้อผิดที่เกิด จากการแทรกแซงของภาษาแม่ 7.3 % เป็นข้อผิดแบบอื่น (Intralingual and Developmental Errors) จากจำนวนคำทั้งหมด 760 คำพบการลงเสียงหนักที่ถูกต้องเพียง 4 % เมื่อเปรียบเทียบระหว่างกลุ่มทดสอบทั้งสองกลุ่ม พบว่า แพทย์ประจำบ้านซึ่งเป็นผู้ที่คุ้นเคยกับคำทดสอบที่เป็นคำศัพท์ทางการแพทย์ ทำข้อผิดอันเกิดจาการแทรกแซงของภาษาแม่จำนวนสูงกว่านักศึกษาแพทย์ ซึ่งไม่คุ้นเคยกับคำศัพท์ทางการแพทย์มาก่อน จากคำจำนวน 380 คำ แพทย์ประจำบ้านทำข้อผิดแบบดังกล่าวจำนวน 355 คำ และมีเพียง 7 คำเท่านั้นที่ลงเสียงหนักได้ถูกต้องในขณะที่นักศึกษาแพทย์ทำข้อผิดแบบดังกล่าวจำนวน 319 คำ และลงเสียงหนักได้ถูกต้องจำนวน 24 คำ