การวัดสารกัมมันตรังสีที่เกิดตามธรรมชาติและที่มนุษย์ผลิตขึ้นในตะกอนดินชายฝั่งทะเลจังหวัดประจวบคีรีขันธ์ ชุมพร สุราษฎร์ธานี และนครศรีธรรมราช เพื่อเป็นข้อมูลพื้นฐาน

Abstract

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อวัดสารกัมมันตรังสีที่เกิดตามธรรมชาติและที่มนุษย์ผลิตขึ้นในตะกอนดินชายฝั่งทะเลจังหวัดประจวบคีรีขันธ์ ชุมพร สุราษฏร์ธานี และนครศรีธรรมราช เพื่อเป็นข้อมูลพื้นฐาน โดยได้ทำการตรวจวิเคราะห์อัตราการปลดปล่อยรังสีบีตา/แอลฟารวม พบว่า มีอัตราการปลดปล่อยรังสีแอลฟาที่สูงสุดอยู่ที่ อ.บ้านดอน จ.สุราษฎร์ธานี มีค่าเท่ากับ 0.050±0.003 cps/cm² และอัตราการปลดปล่อยรังสีเบตาที่สูงสุดอยู่ที่ อ.สิชล จ.นครศรีธรรมราช มีค่าเท่ากับ 0.091±0.001 cps/g และทำการวิเคราะห์ด้วยเทคนิค Gamma Spectrometry เพื่อหาความเข้มข้นกัมมันตรังสีตามธรรมชาติของ ²²⁶Ra, ²²⁸Ra, ⁴⁰K และที่มนุษย์ผลิตขึ้น คือ ¹³⁷Cs นอกจากนี้ได้ทำการวิเคราะห์ด้วยเทคนิค ICP-MS และเทคนิคแอลฟาสเปกโตรเมตรี เพื่อหาความเข้มข้นกัมมันตรังสีของ ²³⁸U, ²³⁵U และ ²³²Th พบว่าค่าสูงสุดอยู่ที่ตำแหน่งเดียวกัน คือ อ.สิชล จ.นครศรีธรรมราช ซึ่งมีค่าเท่ากับ 69.89±0.84 Bq/kg (²²⁶Ra), 116.73±1.96 Bq/g (²²⁸Ra), 1,176.89±21.28 Bq/kg (⁴⁰K), 4.04±0.63 Bq/kg (¹³⁷Cs), 59.42 ±0.96 Bq/kg (65.55±1.35 Bq/kg, แอลฟาสเปกโตร-เมตรี) (²³⁸U), 2.23±0.04 Bq/kg (2.98±0.06 Bq/kg, แอลฟาสเปกโตรเมตรี) (²³⁵U) และ 118.13±0.35 Bq/kg (126.40±0.87 Bq/kg, แอลฟาสเปกโตรเมตรี) (²³²Th) สำหรับการศึกษาการดูดซับสารรังสีบางชนิดของตะกอนดิน โดยหาจากค่าสัมประสิทธิ์การแจกแจงการดูดซับสารรังสี (Distribution Coefficients, Kd) ของ ¹³⁷Cs ในที่นี้ได้ทดลองหาชนิดของตะกอนที่มีผลต่อการการดูดซับสารรังสีของตะกอน 3 ชนิด คือ ทรายหยาบ, ทรายละเอียด และดินเคลย์ พบว่า การดูดซับความเข้มข้นของสารรังสีในตะกอนขนาดเล็ก (< 0.002 มิลลิเมตร) มีการดูดซับได้มากกว่าตะกอนขนาดใหญ่ (< 2 มิลลิเมตร)