เหล็กปลอกที่เหมาะสมสำหรับเสาคอนกรีตเสริมด้วยเหล็กเส้นข้ออ้อยแรงดึงสูง

Abstract

การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของเหล็กปลอกเดี่ยวที่มีต่อพฤติกรรมการรับแรงอัดตามแนวแกนแบบไม่เยื้องศูนย์ของเสาคอนกรีตเสริมเหล็ก ที่มีเหล็กยืนเป็นเหล็กข้ออ้อยธรรมดาและเหล็กข้ออ้อยแรงดึงสูง ส่วนเหล็กปลอกเดี่ยวใช้เหล็กข้ออ้อยธรรมดาที่มีระยะห่างต่างๆ กัน คือ 0.25, 0.175 และ 0.10 เมตร ผลการทดสอบพบว่า ค่ากำลังรับแรงอัดสูงสุดของเสาตัวอย่างที่ใช้เหล็กยืนเป็นเหล็กข้ออ้อยธรรมดามีค่าใกล้เคียงกับเสาตัวอย่างที่เสริมด้วยเหล็กข้ออ้อยแรงดึงสูง เนื่องจากหน่วยการยืดหดตัวของเหล็กยืน ในขณะที่เสาตัวอย่างรับแรงอัดสูงสุดมีค่าไม่เกิน 0.002 ซึ่งหมายถึงการพัฒนาหน่วยแรงในเหล็กข้ออ้อยแรงดึงสูงนั้นยังมีค่าไม่ถึงจุดคราก และการที่เหล็กข้ออ้อยแรงดึงสูงไม่สามารถพัฒนากำลังได้ถึงจุดครากนั้น ทำให้กำลังต้านทานแรงอัดสูงสุดของเสาตัวอย่างที่ใช้เหล็กข้ออ้อยแรงดึงสูงมีค่าน้อยกว่าสูตรที่คำนวณจากมาตรฐานสำหรับอาคารคอนกรีตเสริมเหล็กโดยวิธีกำลังของ ว.ส.ท. ระยะห่างที่ต่างกันของเหล็กปลอกจะมีผลต่อเสาตัวอย่างภายหลังจากที่เสารับแรงอัดสูงสุดและคอนกรีตที่หุ้มอยู่โดยรอบแตกออกแล้ว โดยระยะห่างที่น้อยจะช่วยเพิ่มแรงโอบรัดด้านข้างให้มีค่ามาก ทำให้เสาตัวอย่างไม่วิบัติในทันทีแต่สามารถรับแรงอัดได้ต่อไปอีกระยะหนึ่งก่อนที่จะวิบัติ เหล็กปลอกที่มีผลทำให้เสามีความเหนียวและเกิดแรงโอบรัดด้านข้างเพียงพอควรมีระยะห่างเท่ากับระยะห่างระหว่างเหล็กยืน นอกจากนี้ ผลจากการทดสอบกำลังรับแรงอัดของเสาคอนกรีตที่ผสมเส้นใยเหล็กและเสริมด้วยเหล็กเส้นข้ออ้อยแรงดึงสูง พบว่า หน่วยการยืดหดตัวของเหล็กยืน ในขณะที่เสาตัวอย่างรับแรงอัดสูงสุด มีค่าเพิ่มขึ้นเล็กน้อย แต่ยังไม่เพียงพอที่เหล็กยืนจะพัฒนากำลังจนถึงจุดครากได้