ความสำเร็จในด้านการแสดงภาพยนตร์ของสรพงศ์ ชาตรีในฐานะศิลปินแห่งชาติสาขาศิลปะการแสดง พ.ศ. 2551

Abstract

การวิจัยครั้งนี้เป็นงานวิจัยที่มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาชีวประวัติภูมิหลัง ผลงาน ปรัชญาทางด้านการแสดง พัฒนาการทางด้านการแสดง และมุมมองการทำงานในการแสดงภาพยนตร์ของสรพงศ์ ชาตรี ซึ่งเป็นงานวิจัยที่อยู่บนพื้นฐานของแนวคิดเรื่องการแสดง โดยศึกษาจากผลงานภาพยนตร์ เอกสาร และการสัมภาษณ์เจาะลึกหาข้อมูลจากบุคคลที่เกี่ยวข้อง ผลการวิจัยพบว่า แม้ภูมิหลัง และตัวตนที่สำคัญของสรพงศ์ ชาตรี จะไม่ได้ผ่านการเรียนการแสดงมาก่อน แต่สรพงศ์ก็สามารถที่จะคิดค้นหาวิธีการแสดงได้ด้วยตนเอง และด้วยประสบการณ์การทำงาน จึงทำให้สรพงศ์ ชาตรี ซึบซับความรู้ วิธีการทางด้านการแสดงจากทั้งตัวผู้กำกับ และนักแสดงที่มีประสบการณ์ จนในที่สุดจึงเกิดความชำนาญมากขึ้นตามลำดับ ซึ่งปรัชญาในการเข้าถึงทางด้านการแสดงของสรพงศ์เชื่อว่าการแสดงที่ดีจะต้องมาจากภายใน (Inner) ซึ่งเป็นการทำให้ตนเองมีความรู้สึกนึกคิด และอารมณ์แบบตัวละคร อย่างไรก็ตามด้วยประสบการณ์และความชำนาญ ทำให้สรพงศ์ ชาตรีสามารถสร้างเทคนิคการแสดงขึ้นมาได้ด้วยตนเอง โดยมิจำเป็นต้องสร้างอารมณ์จากภายในขึ้นมาก่อน แต่สามารถใช้เทคนิคความคุ้นเคยที่ตนเองได้เคยผ่านการแสดงมาก่อน มาปรับใช้การแสดงได้ทันที ซึ่งนักแสดงประเภทนี้จะถูกเรียกว่าเป็นนักแสดงผู้มีความสมดุล (Balance Actor) นอกจากนี้ประสบการณ์ ทั้งในด้านการทำงานและจากชีวิตจริงยังส่งผลต่อพัฒนาการทางด้านการแสดงของสรพงศ์ ชาตรี ให้ดีมีความสมบทบาท และเป็นธรรมชาติมากขึ้น แต่ทั้งนี้ต้องขึ้นอยู่กับองค์ประกอบอื่นๆด้วยเช่น ระบบการสร้าง วิธีการกำกับของผู้กำกับ และบทภาพยนตร์ และบทบาทที่สรพงศ์ ชาตรีจะทำได้ดีและถูกชื่นชมมากที่สุดก็คือบทบาทการแสดงภาพแนวชีวิตส่วนในเรื่องของมุมมองทางการทำงานในการแสดงภาพยนตร์นั้น สรพงศ์ ชาตรีมองว่านักแสดงที่ดีควรจะมีความรัก ความชอบทางด้านการแสดง ความขยันหมั่นเพียร คำนึงถึงคุณภาพของงาน เข้าใจชีวิตและรู้จักนำประสบการณ์ชีวิตมาปรับใช้กับการแสดง และหมั่นศึกษาหาความรู้ใหม่ๆ และด้วยการศึกษาและยึดหลักคำสอนพระพุทธศาสนาเป็นสิ่งสำคัญในชีวิต สรพงศ์จึงมองว่านักแสดงที่ดีควรเป็นตัวอย่างที่ดีให้กับประชาชน และรู้จักตอบแทนคุณต่อสังคมอีกด้วย ดังนั้นการที่สรพงศ์ ชาตรีถูกยกย่องให้เป็นศิลปินแห่งชาติ สาขาการแสดงนั้นจึงมีความเหมาะสมเป็นอย่างยิ่ง