อิทธิพลของการเคลื่อนที่ของอากาศรอบตัวต่อความสามารถ ในการทำงานของร่างกาย

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีจุดมุ่งหมายที่จะศึกษาถึงความสามารถในการทำงานของร่างกาย ภายใต้อิทธิพลของการเคลื่อนที่ของอากาศรอบตัว ช้า เร็วและนิ่ง ประชากรเป็นนิสิตชาย ชั้นปีที่ 3 และชั้นปีที่ 4 มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ (พลศึกษา) ที่มีสุขภาพดีซึ่งอาสาสมัครเข้ารับการทดลอง จำนวน 12 คน กำหนดให้ผู้ถูกทดลองทุกคนมารับการทดสอบ PWC₁₇₀ (Physical Working Capacity at Heart Rate of 170/min) ภายในห้องอุณหภูมิปกติ (26-28 ℃) ความชื้นสัมพัทธ์ 70 ± 5% ในสภาวะต่างๆ ซึ่งทดลองห่างกันครั้งละไม่น้อยกว่า 48 ชั่วโมง ดังนี้ 1). ภาวะการเคลื่อนที่ของอากาศรอบตัว ช้า (4 กม./ชม.) 2). ภาวะการเคลื่อนที่ของอากาศรอบตัวเร็ว (16 กม./ชม.) 3). ภาวะอากาศรอบตัวอยู่นิ่ง เริ่มการทดลองโดยให้ทำงานด้วยปริมาณเริ่มต้น 70% ของ PWC₁₇₀ ของแต่ละคนที่ทำได้ในการทดลองเบื้องต้น และเพิ่มงานขึ้น 25 วัตต์ ทุกๆ 2 นาที จนผู้ถูกทดลองมีอัตราชีพจรถึง 170 ครั้ง ต่อนาที บันทึกปริมาณงานที่ทำได้เป็นวัตต์ จากการวิจัยพบว่า 1). ผลการทดสอบ PWC₁₇₀ ในอากาศรอบตัวที่เคลื่อนที่กับในอากาศที่อยู่นิ่ง, มีความตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.01 2). ความสามารถในการทำงานในอากาศรอบตัวที่เคลื่อนที่เร็ว (16 กม./ชม.) และช้า (4 กม./ชม.) ไม่มีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.01 การทำงานในอากาศรอบตัวซึ่งเคลื่อนที่เร็ว (16 กม./ชม.) และช้า 4 กม./ชม.) มีประสิทธิภาพดีกว่าการทำงานในอากาศพี่อยู่นิ่ง อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.01 3). จึงสรุปได้ว่า การออกกำลังหนักและนานในอากาศรอบตัวที่เคลื่อนที่เร็ว (16 กม./ชม.) หรือช้า (4 กม./ชม.) ก็ตาม จะช่วยให้ร่างกายมีประสิทธิภาพในการทำงานดีขึ้น